H Τριάς του Βελγίου

Ένα βροχερό ποστ σε αγαπημένο blog, μια συζήτηση, μια συνάντηση με τις κολλητές και κάποτε συμφοιτήτριες, μια επικείμενη συνάντηση την Τρίτη.

Όλα τα παραπάνω έχουν αφετηρία τα φοιτητικά μου χρόνια στο Βέλγιο όπου βρέθηκα πριν πολλά χρόνια για Οδοντιατρική. Ναι, ναι καλά ακούσατε. Ορίστε λοιπόν ένα παραμύθι αληθινό.
------------------
Μια φορά και ένα καιρό, η Θαλασσινή ήθελε να γίνει Οδοντίατρος. Μετά από διπλή προσπάθεια στις Πανελλήνιες, αποφασίστηκε οικογενειακώς να ανηφορίσει προς Βέλγιο, χώρα προσφιλή μια και η μητέρα της δούλευε στη βελγική αεροπορική εταιρεία. Sabena .

Λιέγη. Πρωτεύουσα της Βαλονίας. Διασχίζεται από τον ποταμό Meuse και στο κέντρο υπάρχει ένα νησί όπου και ήταν το πρώτο της σπίτι. Νησιώτισσα στο Βέλγιο! Και όμως. Και κάθε Κυριακή στη βέλγικη λαϊκή παρακαλώ την περίφημη Batte για τις απαραίτητες προμήθειες.Ο πρώτος χρόνος την βρήκε με μια υπέροχη συγκάτοικο (η μια εκ των κολλητών). Στιγμές μοναδικές. Δικό τους σπίτι, καθημερινότητα γλυκιά με όλα τα λοξά που μπορούν να συμβούν!
Το πανεπιστήμιο στον λόφο του Sart Tilman. Τι να πρωτοθυμηθεί; Το εργαστήριο Χημείας και το πείραμα που οι φιλενάδες της νόμισαν ότι προκάλεσαν έκρηξη; Το κιτρικό οξύ που κατάπιε και ο καθηγητής την πείραζε ότι θα της πέσουν τα δόντια; Τα εργαστήρια Βιολογίας και τις μικροεπεμβάσεις; Tις ελληνικές βραδιές και τη συναυλία του Νταλάρα στις Βρυξέλλες όπου ποτάμι έτρεχε το ξενιτεμένο δάκρυ; Την έκφρασή τους όταν αγόρασαν μετά από πολύ καιρό ένα μικρό φουρνάκι και μύρισε η γκρίζα γειτονιά κοτόπουλο λεμονάτο; Eμπειρίες και στιγμές μοναδικές,στη πλειοψηφία ευχάριστες. Διάβασμα αρκετό και καθηγητές …… χμμμ. Η θα ήταν καλοί –και δεν ανεφερόμαστε στην επιστημονική τους κατάρτιση- ή θα ήταν απίστευτα κομπλεξικοί.
Ο 2ος χρόνος την βρίσκει σε άλλο σπίτι, μόνη, μια και η φίλη της αποφάσισε να μετακομίσει προς Βρυξέλλας. Στην ζωή τους όμως από το 1ο έτος είχε μπει και τρίτο πρόσωπο…. και έτσι φτιάχτηκε η θρυλική τριας η οποία σμιλεύτηκε στα δύσκολα, επέζησε αποχωρισμούς (μια και την επόμενη χρονιά η Θαλασσινή και η πρώην συγκάτοικος επέστρεψαν Ελλάδα) και συνέχισε το ταξίδι της εδώ. Τις καλές της φιλενάδες πάντρεψε φέτος το καλοκαίρι (βλ.2ο ποστ του blog) μια και εκείνη τις είχε προλάβει ένα χρόνο πριν.

Οδοντίατρος τελικά δεν έγινε, επέστρεψε στα πάτρια με δύσκολες συνθήκες. Μεταξύ Ελλάδος και κάποιων ταξιδιών στη Γαλλία, έγινε τελικά μια γαλλικού και από τα εμφυτεύματα και τα σφραγίσματα πέρασε στον Μολιέρο, και βαφτίστηκε Θαλασσινή! Ισως έπρεπε να γίνει αυτή η διαδρομή στη γκρίζα αυτή χώρα γιατί παρόλη τη μουντάδα,γέννησε μια αληθινή φιλία.

Και έτσι ζ'ήσανε αυτές καλά και εμείς καλύτερα.

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην τριάς!!!