Πέπλο από λέξεις

-Τι έχεις; Προβληματισμένο σε βλέπω.
-Το μυαλό μου πάει να σπάσει και η καρδιά μαζί.
-Ξεκίνησες πάλι για εκείνο το ταξίδι.... εγώ σε προειδοποίησα πάντως. Είναι επικίνδυνα όλα αυτά.
-Άμα μπεις στο πλοίο δεν μπορείς να κατέβεις μεσοπέλαγα. Έτσι είναι και αυτό το ταξίδι.
-Βρήκες κανένα νέο στοιχείο;
-Πολλά και τίποτα. Ψάχνω κάθε της λέξη για ένα δεύτερο μήνυμα. Κάθε πρόταση. Μήπως η σύνταξη φανερώσει μια δεύτερη ανάγνωση αλλά εκεί που πάω να καταλήξω κάπου, να σηκώσω το πέπλο για να τη δω, μου ξεγλιστρά σαν χέλι!
-Έμπλεξες άσχημα φίλε μου. Και αν εκείνη κάνει το ίδιο; Αν ψάχνει αυτά που ψάχνεις; Πολύ ταλαιπωρία αυτή η αποκωδικοποίηση. Ούτε ο Κώδικας Da Vinci να ήταν. Μαρτύριο σκέτο.
- Που δεν θέλω όμως και να τελειώσει....
-Γιατί;
-Γιατί το μαρτύριο αυτό είναι γλυκό πολύ και η καρδιά μου τρέχει με χίλια και δεν θέλω να τερματίσω.....
-Απορώ πάντως πως αντέχεις.
-Και ποιος σου είπε πως αντέχω; Απλά μου αρέσουν τα σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες. Όσο πιο δύσκολα τόσο το καλύτερο.
-Και μέχρι που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις;
- Δεν ξέρω ακόμα. Δεν βιάζομαι εξάλλου. Φτάνουν οι ερωτήσεις. Άσε με τώρα να ακούσω το τραγούδι.

« Μ' άγιο καπνό θα υφάνεις το χρησμό σου

για να μου δώσεις όταν θα ζητώ
να μπω ιεροφάντης στο ναό σου
να σ' ερμηνεύσω και να ερμηνευτώ
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
θα πουλάν τα δυο σου χείλη
δυο περιουσίες και άλλη μια
τέσσερις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο όσο να μου κάνουν μια μελανιά»

-Καλά κράτα εσύ τα μυστικά πέπλα και τους χρησμούς και εγώ πάω για κάτι πιο χειροπιαστό.
-Μα και το δικό μου χειροπιαστό είναι ... από το χέρι του μυαλού γραμμένο.

.........................................

«Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω,
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή.
Πίσω απ' τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω.
Νεροποντή που περιμένω μια ζωή.
Γιατί δεν έρχεσαι...»