ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗ ΒΑΡΚΟΥΛΑ ......

ΚΑΙ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥ ΝΗΣΙ!

ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑ ΣΤΗ WORDPRESS ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ.....

http://thalassinimatia.wordpress.com

με λίγο διαφορετικό όνομα γιατί δεν γινόταν αλλιώς...... αλλά πάντα θαλασσοκρατούμενη!

Σας φιλώ!

"Το Πέτρινο Καράβι"

Σαν μαγνήτης το χέρι μου αγγίζει τα ενετικά τείχη
Και ήχους αλλοτινούς ακούω.
Μυρίζει μπαρούτι και αγιόκλημα.
Κάθε στροφή και μια εκκλησιά
Λαβύρινθος.
Η ιστορία γραμμένη σε κάθε πέτρα
σε κάθε αψίδα και πως να ξεφύγεις
Αδύνατον.

Πίσω ο Βράχος, εμπρός η Γαλάζια.
Από το Πέτρινο Καράβι του ποιητή της Ρωμιοσύνης
να κατέβεις δεν μπορείς.
Είναι μια «μόνο η έμβαση»

Μονεμβάσια, Μονεμβασιά, Malvasia, Malmsey
............................
Με διάθεση ολίγον ποιητική σας ταξιδεύω σε έναν από τους πιο αγαπημένους μου προορισμούς. Ψιχαλίζει.Και όταν πήγα για πρώτη φορά ψιχάλιζε πάλι. Και μ'αρεσε πολύ γιατί βροχή σαν να ξέθαψε αρώματα. Και μια και τα προηγούμενα post ήταν αρωματικά, είπα να το συνεχίσω με άρωμα ελλάδας. Με άρωμα ιστορίας. Χρώματα και αρώματα.

Οταν πέφτουν οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου πάνω στο κάστρο,νομίζεις οτι τα χρώματα είναι αυτά που ζωγραφίζουν μενέξεδένιες και ρόδινες κορδέλλες στον ουρανό.

Οι κόκκινες, οι πράσινές οι καφετιές οι χάνδρες....

Χάνδρες σοκολατένιες όχι από ημιπολύτιμους λίθους αλλά από καφέ.
Έβγαλαν όμως το ρόδινο φουστάνι και αποκάλυψαν ένα λαμπερό πράσινο σώμα. Το οποίο όμως δεν έμελε να χαρούν και πολύ. Γιατί εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τώρα, θέλεις να τις γευτείς στο φλιτζάνι σου ολίγον επεξεργασμένες και με μια κουταλιά ζάχαρη, με λίγο γάλα ίσως.

Έτσι λοιπόν για μένα και για σένα ξεκινούν το ταξίδι τους.
Κάθε κόκκος γεννιέται μέσα σε ένα λαμπερό κόκκινο άνθος καφέ. Για την προετοιμασία καβουρδίσματος αυτών των πράσινων κόκκων που μοιάζουν με μικρά βότσαλα οι πράσινοι κόκκοι καφέ θερμαίνονται σε ένα μεγάλο περιστρεφόμενο βαρέλι και η μεταμόρφωσή τους αρχίζει. Οι κόκκοι αρχίζουν να κιτρινίζουν. Ύστερα από 8 λεπτά ακούγεται το πρώτο “σκάσιμο”. Οι κόκκοι αρχίζουν να σκάνε καθώς αυξάνεται το μέγεθός τους. Τώρα το χρώμα τους είναι καφέ ανοικτό. Μετά από 10-11 λεπτά καβουρδίσματος, οι κόκκοι έχουν αποκτήσει ένα ακόμα πιο σκούρο καφέ χρώμα. Κάπου μεταξύ το 11ο και το 15ο λεπτό ( εξαρτάται από το είδος του καφέ) οι κόκκοι έχουν φτάσει στο ιδανικό σημείο όπου όλες οι γευστικές του ιδιότητες έχουν ισορροπήσει. Το δεύτερο “σκάσιμο” σηματοδοτεί ότι ο καφές είναι σχεδόν έτοιμος.
Η στιγμή που ο καφές μεταφέρεται στον δίσκο ψύξης είναι πραγματικά μοναδική. Το άρωμα του φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ γεμίζει τον αέρα μαζί με τον ήχο από “τα χειροκροτήματα” που δημιουργούν οι κόκκοι καθώς “σκάνε” για δεύτερη και τελευταία φορά.

Άρωμα φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ, άρωμα ψημένου καφέ με δυο φουσκάλες να σου χαμογελούν. Και άμα είναι και ψημένος στη χόβολη σε κανένα παραδοσιακό καφενεδάκι ακόμα καλύτερα. Στην πλατεία του χωριού με τον παππού να διηγείται ιστορίες από χρόνους περασμένους. Να και το δροσερό νερό από τη πηγή, να και ένα λουκουμάκι για γλυκάδα, και τα παιδιά να παίζουν στην πλατεία με φόντο πράσινο βαθύ…..

Απλά καθημερινά και αγαπημένα.

Δεν θέλει και πολλά ο άνθρωπος για να νοιώσει πραγματικά ευτυχισμένος

(To τραγούδι του Πουλόπουλου "Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου" μπορεί να μην έχει σχέση με τα παραπάνω, απλά είναι ένα από τα αγαπημένα και επειδή δεν μεθάμε μόνο με αλκοόλ,αλλά με το άρωμα ενός καφέ, ενός φιλιού κ.α σας το αφιερώνω....)

Δύο κούπες διεκδικούν.....

(Αποδεχόμενη το blogoπαίχνιδο της αγαπημένης μου Αγριοκερασοζουζούνας,

σας παρουσιάζω τις αγαπημένες μου κούπες μέσα από ένα παραμύθι!)

-Σσσσς ..... ήρθε ετοιμάσου.
-Νευριασμένη τη βλέπω, είδες πως πέταξε κάτω τη τσάντα μόλις μπήκε;
-Ποιος ξέρει τι έγινε πάλι στο γραφείο.... σσσς έρχεται προς το ντουλάπι. Πάω στοίχημα ότι θα διαλέξει εσένα απόψε. Δεν νομίζω να είμαι και τέταρτη μέρα τυχερή, άντε ποιος τη χάρη σου νεαρέ!
- Μπα, εμένα με έχει για ποιο ιδιαίτερες στιγμές...
- Μμμ τις μας λες; Και τι ιδιαίτερες στιγμές παρακαλώ έχεις εσύ με τη κυρά μας, μπορώ να μάθω;
-Τι συμβαίνει ζηλεύουμε;
- Όχι απλά αναρωτιέμαι... από το ίδιο υλικό είμαστε, τα ίδια καθήκοντα έχουμε. Μόνο στο σχέδιο διαφέρουμε. Εγώ το φόρεμά μου το ρόδινο το φορώ εσύ πάλι είσαι γυμνός.
- Μμμμ, μ’αρέσει αυτό και αρέσει και στη κυρά μου..... μπορεί να ζωγραφίσει πάνω μου ότι θέλει. Θυμάμαι τη τελευταία μας φορά σαν τώρα....
-« Η τελευταία σας φορά..» καλέ πως μιλάς έτσι;Και τι έγινε παρακαλώ τότε;
-Τότε λοιπόν, αφού θες να μάθεις, έφτιαξε ένα διπλό ελληνικό , γλυκό με μια στάλα γάλα. Τον κράτησα ζεστό πολύ ώρα για εκείνη. Δεν ξέρω αν ήταν επειδή η πορσελάνη μου είναι σαφώς καλύτερη από τη δική σου ή επειδή με έσφιγγε δυνατά με τα δυο της χέρια. Και μετά....
-Και μετά .....πες μου παιδί μου και μας έχεις ξελιγώσει!
- Μετά ήρθε η πρώτη γουλιά. Μια μικρή δοκιμή πρώτα για να ελέγξει τη γεύση, άγγιξε φευγαλέα την άκρη μου. Ο καφές ήταν όπως πρέπει. Η δεύτερη γουλιά μου άφησε σημάδι ρόδινο. Και εγώ παρακαλούσα να μην τελειώσει αυτός ο καφές, Πιθάρι των Δαναΐδων να γίνω, να πίνει και να ξαναγεμίζει πάλι. Και το αποτύπωμα των χειλιών της να σκουραίνει.
-Λευκέ μου Ιππότη εσύ! Ζήλεψα τώρα.....
-Ροδένια μου, οτι και να διαλέξει πάντως , εσύ είσαι το άλλο μου μισό. Στέκεις δίπλα μου ώρες ατελείωτες και αντανακλάς ζεστασιά. Και έτσι όπως είμαι γυμνός όπως λες, σε έχω ανάγκη! Δεν θέλω να σερβίρω καφέ σήμερα. Μαζί σου θα κάτσω στο ντουλάπι!

Μια χαραμάδα φως

(Το παρακάτω παραμύθι είναι αφιερωμένο στη φίλη & blogger Ηλιαχτίδα που έχει σήμερα 17 Οκτώβρη τα γεννέθλιά της! Χρόνια πολλά Μαράκι, να'σαι πάντα γερή, δυνατή και να μας ταξιδεύεις!)

-Νοκ Νοκ
-Ποιος είναι;
-Εγώ, άσε με να μπω.
-Πάλι, εσύ..... δεν σου είπε ότι δεν μπορείς να μπεις εδώ, φύγε γρήγορα πριν σε δουν.
-Μα θέλω να γίνω φίλη σου, θα σου φέρω χρώματα, θα φωτίσω τον κόσμο σου.
-Η μεγάλη μου αδελφή δεν αφήνει κανένα. Δεν έχουμε λέει ανάγκη από φίλους.
-Θα πρέπει να νιώθει πολύ μόνη η αδελφούλα σου, και δική της φίλη μπορώ να γίνω, πως τη λένε;
-Μοναξιά. Δεν αφήνει κανένα αυτή. Είχε όμως παλιά μια φιλενάδα. Αχώριστες ήταν από το πρωί ως το βράδυ, μαζί στις ακρογιαλιές, μαζί στις βεγγέρες, παντού μαζί. Πουθενά δεν πήγαινε χωρίς εκείνη. Ως που μια μέρα....
-Ως που μια μέρα η φίλη της έφυγε και η αδελφή σου αισθάνθηκε προδομένη. Κλείστηκε στον εαυτό της για να μην ξαναπληγωθεί. Και από αγάπη για Σένα σε κράτησε κλεισμένο σ’αυτό το κάστρο. Και έβαλε πόρτα βαριά να κρατά τη ζωή απ΄’εξω.
-Σσσσς. Μην ξαναπείς τη λέξη Αγάπη..... ήταν το όνομα της φίλης της. Και πως τα ξέρεις εσύ όλα αυτά;
- Ξεχνάς εγώ τα βλέπω όλα από εκεί ψηλά; Μπορώ και μπαίνω κρυφά από παντού. Ψάχνω για τις χαραμάδες της ζωής, για να μπω και να φωτίσω τη μοίρα των παλιών και νέων φίλων μου.
-Και η Αγάπη για την άφησε; Γιατί έφυγε;
-Γιατί η Αγάπη για να μείνει πρέπει να γνωρίσεις καλά την καρδιά της.-Και τι λέει η καρδιά της;

-Λέει ότι η αγάπη είναι ένας θησαυρός μοναδικός που πρέπει να χαρίζουμε και σε άλλους. Να μην τη κρατάμε φυλακισμένη, να την αφήνουμε ν’αναπνεύσει την ανάσα από τα περιστέρια, κύμα στο κύμα να γίνει και να δροσίσει και άλλες ακρογιαλιές. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι την έχουμε χάσει. Θα’ναι πάντα κοντά μας με άλλη μορφή. Με άλλο χαμόγελο.

Και η αδερφή σου θα ξαναβρεί τη φίλη της μη φοβάσαι. Θα μου ανοίξεις λοιπόν; Δεν θέλω πολύ, μια μικρή χαραμάδα άφησέ μου μόνο.
-Εδώ στην άκρη της πόρτας το ξύλο έχει δημιουργήσει μια μικρή σχισμή, μα θα μπορέσεις να μπεις από εκεί;
-Θα μπορέσω, Ηλιαχτίδα με λένε και χωράω παντού.

Aπλά, Καθημερινά και Αγαπημένα

Με δυο στάλες βροχής πάνω στο γυάλινο τραπεζάκι της βεράντας, με τη μυρωδιά του νοτισμένου χώματος για καλημέρα
ξημέρωσε Σάββατο πρωί.

Η θάλασσα ήταν γκρι και μια ομίχλη έσβησε την Εύβοια από απέναντι. Διπλός ελληνικός, γλυκός με μια στάλα γάλα. Κατέβηκα με τα πόδια στον φούρνο για γάλα και ψωμάκι φρεσκοφουρνιστό. Η θάλασσα απέναντι με φώναζε αλλά κρύωνα και επέλεξα να τη βλέπω από ψηλά.
Οικοκυρικές εργασίες μέρος 1ο και να ετοιμάσω το φαγητό. Ο καιρός άρχισε να ανοίγει, βγήκε και ο ήλιος, ξεπρόβαλε και η Εύβοια. Πεθύμησα θαλασσινό μεζέ και ουζάκι. Σουπιές. Τις μισές γεμιστές με κρεμμυδάκι, ντοματούλα και πιπεριά στο κάρβουνα και τις υπόλοιπες μεθυσμένο ριζότο με γαριδούλες, ντοματούλα, άνηθο και ουζάκι. Μια ρακή για χώνεψη και πρόσω ολοταχώς για το ποστ για τα ρακοκάζανα. Στη βεράντα με το laptop και λίγα λουλούδια σ’ένα βάζο για άρωμα και χρώμα. Σιέστα απογευματινή γιατί το βράδυ έχει αγώνα....

Ναι ναι καλά διαβάσατε.
Το βράδυ η Θαλασσινή ντύθηκε με το αγαπημένο θαλασσί (με μικρή παραφωνία ένα πορτοκαλοκκόκινο ζακετάκι για τη ψύχρα) και πήγε ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσει τον αγώνα της Εθνικής με τη Βοσνία. Θύρα 17, στο πέταλο. Όμορφα ήταν. Το στάδιο σχεδόν γεμάτο, με οικογένειες πολλές, με μικρούς μπόμπιρες ντυμένους στα γαλανόλευκα. Αυτό μ’άρεσε πιο πολύ, την οικογένεια να επιστρέφει στα γήπεδα
Επιστροφή στο σπίτι, νότες από γιασεμί για καληνύχτα.

Οι ίδιες νότες για καλημέρα. Ξανά καφές, ξανά η ίδια διαδρομή μέχρι τον φούρνο. Σήμερα όμως έφτασα πιο κοντά της. Περπάτησα στην άμμο, αλμυρές στάλες μου χάιδεψαν το πρόσωπο.
Αγόρασα εφημερίδα και πήγα να χωθώ στον καναπέ μου.
Οικοκυρικές εργασίες μέρος 2ο. Σήμερα γεμιστά και μπιφτεκάκια στο φούρνο. Να έχουμε και για αύριο που θα αργήσω να γυρίσω. Κέικ σοκολάτας-καφέ για να έχουμε για πρωινό και όχι μόνο.

Σιέστα κυριακάτικη. Η καλύτερη. Βάζω το dvd με την «Πολίτικη Κουζίνα» που πήρα την Τετάρτη και λόγω των καταστάσεων δεν είδα. Η μαγική μουσική και εικόνες με νανούρισαν......
Απογευματινός καφές και μια συνομιλία με το laptop για αυτά που διαβάζετε τώρα.

Απλά καθημερινά και αγαπημένα. Μέσα σε όλα αυτά και η «συνομιλία» μας.

Καλή νύχτα για σήμερα και καλή μέρα για αύριο!

Τα ρακοκάζανα της καρδιάς μας

Φθινοπώριασε για τα καλά
Έπεσε και μια όμορφη βροχή χθες
Σαν δάκρυα αγγέλων

Και κάτω στο νησί ξεκίνησαν ν’αγκομαχούν τα ρακοκάζανα.
Σαν ζεύξη ερωτική που οι καυτές ανάσες
συγκεντρώνονται, ενώνονται
και μας δίνουν νεράκι πύρινο και διάφανο.

Η ρακή, στην Κρήτη, είναι στην ουσία ένα εργαλείο "επικοινωνίας". Μ΄ αυτήν ξεκινούν τα γλέντια τους, υποδέχονται τους επισκέπτες τους, μ΄ αυτήν χωρατεύουν στα καφενεία ή κάνουν τις σοβαρές τους κουβέντες. Δεν υπάρχει νοικοκυριό στην Κρήτη, χωρίς ένα μπουκάλι ρακί ή τσικουδιά. Γι αυτήν τραγουδούν και η πυρωμένη ανάσα της χαρακτηρίζει πολλές φορές τον έρωτα και το πάθος.

Εις το καζάνι εγνώρισα κι εγώ την κοπελιά μου,

με μια ματιά που μού ’ριξε εμπήκε στην καρδιά μου.

Με την πυρά του καζανιού άναψε ο σεβντάς μας

κι εκαίγανε σαν τη ρακή μέσα τα σωθικά μας
.......
Τη μάνα σου την μάγισσα,

ρακή θα την ποτίσω

να πέσει ν’αποκοιμηθεί

να ρθω να σε φιλήσω.

Προέλευση της λέξης :Η λέξη ρακή είναι τουρκική και σημαίνει το απόσταγμα.
Η λέξη τσικουδιά προέρχεται από τα τσίκουδα, δηλαδή τα υπολείμματα της μουστοποίησης των σταφυλιών -τσάμπουρα, φλοίδες και κουκούτσια. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι μερακλήδες δεν βάζουν τα τσάμπουρα στην απόσταξη ή προσθέτουν κίτρα και φτιάχνουν τη λεγόμενη κιτρορακή, η οποία είναι πάρα πολύ αρωματική .Αντίστοιχα και η μουρνόρακη.

Γύρω από τη "ρούμπα" -το σωληνάκι, απ΄ όπου βγαίνει η πρώτη ρακή, συγκεντρώνονται τα μέλη των οικογενειών, που έχουν δώσει τα στέμφυλα τους για απόσταξη, αλλά και οι φίλοι τους και γλεντάνε.

Τα γλέντια στις κρητικές καζανιές είναι ονομαστά.

Και φυσικά συνοδεύονται
από καλούς μεζέδες , χορό και μαντινάδες.


Κοπιάστε λοιπόν φίλοι μου καλοί
για ένα κέρασμα!
Μια ρακή στη βεράντα μου, μετά από ωραία μεσημεριανά μεζεδάκια είναι οτι πρέπει!

Ευχαριστώ......

Για τη κάθε λέξη

τον χρόνο

την ιντερνετική αγκαλιά...

είμαι καλύτερα

το τραγουδάκι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους σας (ξέρω δεν είναι πολύ φθινοπωρινό αλλά ήθελα κάτι χαρούμενο και ταξιδιάρικο)

νέο κανονικό post μάλλον αύριο θα δούμε.

Σας φιλώ πολύ

Θαλασσινή

Αλλαγή διάθεσης....

(φωτογραφία από Uwe Hermann)

Με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο

αρκετά χαρωπή νομίζω ήμουν αυτές τις μέρες

και ο τροχός γύρισε

και θα ξαναγυρίσει πάλι αλλά .......

θα τα ξαναπούμε σύντομα

σας φιλώ

He is ..... Wonderful tonight

Αλλο post ετοιμαζόμουν να ανεβάσω και σε άλλο κατέληξα.
Αφορμή στάθηκαν δυο πολύ αγαπημένα τραγούδια που άκουσα γυρίζοντας σήμερα το βράδυ στο σπίτι.

Αττική Οδός, μετά από μια κουραστική μέρα και να έχεις συντροφιά τον Eric Clapton και το Layla…..

Γυρνώντας σπίτι, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο σχετικά με την αυτοβιογραφία που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες. Και τι αυτοβιογραφία......

Ενας παθιασμένος έρωτας με τη γυναίκα του καλύτερού του φίλου(την Pattie Boyd γυναίκα του George Harisson), ένα ταξίδι σε τεντωμένο σκοινί με ψεύτικο δίχτυ από κάτω. Καταχρήσεις, βαθύς έρωτας και πόνος από το θάνατο του 4χρονου γιού του το 1991 όπως μοναδικά αποδίδει στο «Tears in Heaven».

Το βιβλίο αποτελεί ουσιαστικά έναν απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής του, από τα πρώτα του βήματα στη μουσική σκηνή, μέχρι την γεύση της δόξας που ένιωσε πρώτα με τους Yardbirds, στην συνέχεια με τους Cream και κυρίως με την σόλο καριέρα του. Περιγράφει βράδια με φίλους όπως ο Bob Dylan και ο Jimi Hendrix, αλλά και συνεργασίeς με θρύλους του μουσικού στερεώματος όπως οι Beatles και Rolling Stones.

Είναι ροκ το σημερινό post ....
Καλό σας ταξίδι μέσα από τον ήχο της κιθάρας του.......
Στο πλάι στο e.snips τα τραγούδια του. Δεν ήξερα ποιο να βάλω να παίξει πρώτο. Διάλεξα το Layla γιατί είναι πιο πονεμένο....

Yγ. Ανανέωση 9/10/07, σαν σήμερα έφυγε ο Che. Mια εικόνα από Κούβα θα βρείτε σε προηγούμενο post μου, για τον ίδιον δεν θα μπορούσα παρά να προτείνω το εξαιρετικό σημερινό post Rits

LAYLA

What'll you do when you get lonely
And nobody's waiting by your side?
You've been running and hiding much too long.
You know it's just your foolish pride.

Layla, you've got me on my knees.
Layla, I'm begging, darling please.
Layla, darling won't you ease my worried mind.

I tried to give you consolation
When your old man had let you down
Like a fool, I fell in love with you,
Turned my whole world upside down.
Let's make the best of the situation
Before I finally go insane.
Please don't say we'll never find a way
And tell me all my love's in vain.

WONDERFUL TONIGHT
Its late in the evening
Shes wondering what clothes to wear
She puts on her make up
And brushes her long blonde hair
And then she asks me
Do I look alright
And I say yes, you look wonderful tonight

We go a party
And everyone turns to see
This beautiful lady
Thats walking around with me
And then she asks me
Do you feel alright
And I say yes,
I feel wonderful tonight

I feel wonderful
Because I see the love light in your eyes
And the wonder of it all
Is that you just dont realize
How much I love you
Its time to go home now
And Ive got an aching head
So I give her the car keys
She helps me to bed
And then I tell her
As I turn out the light
I say my darling,
you were wonderful tonight
Oh my darling, you were wonderful tonight

Gustav Klimt, Ο αισθησιακός συμβολισμός

( Το φιλί)

Σήμερα επέλεξα να σας ταξιδέψω στην χώρα των αισθησιακών χρωμάτων του Gustav Klimt. Με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, αποτυπώνει με χρυσό και έντονο χρώμα το πάθος, την έξαψη, τη τρφερότητα. Θεωρώ οτι ένας πίνακάς του σε οποιονδήποτε τοίχο σε τοποθετεί αυτόματα στη σκηνή την οποία μοναδικά έχει σκηνοθετήσει.

....................................................................................................................................................................

Βιογραφικά στοιχεία:

Ο Gustav Klimt (1862 - 1918) γεννήθηκε στην Αυστρία. Το έργο του θεωρήθηκε προκλητικό για την εποχή του και υπέστη σκληρή κριτική και αποδοκιμασία, κυρίως λόγω του έντονου και κάποιες φορές απροκάλυπτου ερωτισμού που κυριαρχεί σε αρκετούς πίνακές του. Σήμερα, το έργο του ''Προσωπογραφία της Adele Bloch-Bauer II (1912) αποτελεί τον πιο ακριβοπληρωμένο πίνακα παγκοσμίως, καθώς το 2006 πωλήθηκε έναντι 134 εκατομμυρίων δολαρίων!

(Οι Γοργόνες)

Ο αισθησιακός συμβολισμός:

Υπήρξε νατουραλιστής και τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε αφορούσαν κυρίως τον έρωτα, τη γυναικεία φύση, τη ζωή και τον θάνατο. Παρ’όλον τον νατουραλισμό που τον χαρακτήρισε ως καλλιτέχνη, τα έργα του εμπεριείχαν συμβολικά στοιχεία και έγιναν κυρίως γνωστά για τον αισθησιασμό που τα διακρίνει. Έναν αισθησιασμό που προκάλεσε την έντονη κατακραυγή από μέρος της κοινωνίας της Βιέννης της εποχής εκείνης. Οι εικόνες των πληθωρικών femme fatales απέχουν πολύ από την αυστηρή αισθητική νόρμα της Ακαδημαϊκής Τέχνης της εποχής, με την οποία τόσο ο ίδιος ο καλλιτέχνης όσο και η «Απόσχιση της Βιέννης», στο σύνολό της, συγκρούστηκαν σθεναρά, πρωτοστατώντας ταυτόχρονα στην ανάπτυξη ενός είδους Art Nouveau. Ο Klimt καταπιάστηκε ιδιαίτερα και με τη ζωγραφική ελληνο- αιγυπτιακού τύπου ενώ το 1902 εισάγεται στην «Χρυσή Εποχή» του, δημιουργώντας μερικά από τα σημαντικότερα έργα του όπως Το Φιλί, η Δανάη, το Χρυσόψαρο και οι Γοργόνες ΙΙ. Αυτή την περίοδο, κυριαρχεί το λαμπερό χρυσό χρώμα, συνδυασμένο με μία παλέτα ζωηρών χρωμάτων ενώ στο επίκεντρο των θεμάτων του βρίσκεται, και πάλι, ο Έρως με πρωταγωνιστή τη γυναίκα ως αρχή και τέλος του κόσμου.
Στην προσπάθειά του να μεταδώσει, μέσα από τα δημιουργήματά του, το ερωτικό πάθος και την έκσταση, ο Klimt έδωσε έμφαση αποκλειστικά και μόνο στον άνθρωπο και ιδιαίτερα στο σώμα, θέτοντας το πρόσωπο σε δεύτερη μοίρα. Αν και έχει κατηγορηθεί ως “πορνογραφικός”, τα έργα του Klimt απεικονίζουν τη γυναίκα μέσα από τα μάτια του στοργικού εραστή, ντυμένη με την αγιότητα που ταιριάζει σε κάθε ερωτική στιγμή.

(Μητέρα & παιδί)

Η γυναικεία μορφή είναι πάντα παρούσα- και πάντα στο προσκήνιο- των έργων του Gustav Klimt. Η γυναικεία μορφή είναι πάντα παρούσα στα έργα του Klimt. Κι αυτό διότι, μέσω της παρουσίας της γυναίκας στα έργα του, ο καλλιτέχνης δημιουργεί το ερωτικό κλίμα που πάντα επιθυμεί.Η γυναίκα, όμως, στα έργα του Klimt δεν είναι απλώς μία εικόνα. Η γυναίκα είναι η πρωταγωνίστρια, η ηρωίδα των έργων του. Για αυτό τον λόγο, ο ζωγράφος την απεικονίζει .

(Προσωπογραφία της Adele Bloch-Bauer II)

Πηγή: www.medialab.panteion.gr

Αφρός

Κρύωνα και άνοιξα
του σ’αγαπώ την πόρτα
για να ζεσταθώ.
Δεν έβλεπα τριγύρω μου
παρά μόνο σαν έριξες το βλέμμα σου
στον δρόμο μου.
Διψούσα πολύ
και με πότισες άσπιλες λέξεις
σε λαγήνι με κρίνα.
Ζεσταινόμουν και έστειλες
θαλασσοπούλια
σκιά με τα φτερά τους να μου χαρίσουν.
Βαθιά σε θαλασσοσπηλιές με ταξίδεψες
εκεί όπου ξεχείλιζε
ο αφρός του ερώτά σου.
Μου χάρισες χτένια από κοράλλια
τις πλεξούδες της μοίρας μου να λύσω.
Σε στρώμα από γαλάζιες ανεμώνες
με έβαλες να κοιμηθώ
και με ένα αστερία φυλαχτό
με έκλεισες στο πορφυρό φιλί σου.

H Τριάς του Βελγίου

Ένα βροχερό ποστ σε αγαπημένο blog, μια συζήτηση, μια συνάντηση με τις κολλητές και κάποτε συμφοιτήτριες, μια επικείμενη συνάντηση την Τρίτη.

Όλα τα παραπάνω έχουν αφετηρία τα φοιτητικά μου χρόνια στο Βέλγιο όπου βρέθηκα πριν πολλά χρόνια για Οδοντιατρική. Ναι, ναι καλά ακούσατε. Ορίστε λοιπόν ένα παραμύθι αληθινό.
------------------
Μια φορά και ένα καιρό, η Θαλασσινή ήθελε να γίνει Οδοντίατρος. Μετά από διπλή προσπάθεια στις Πανελλήνιες, αποφασίστηκε οικογενειακώς να ανηφορίσει προς Βέλγιο, χώρα προσφιλή μια και η μητέρα της δούλευε στη βελγική αεροπορική εταιρεία. Sabena .

Λιέγη. Πρωτεύουσα της Βαλονίας. Διασχίζεται από τον ποταμό Meuse και στο κέντρο υπάρχει ένα νησί όπου και ήταν το πρώτο της σπίτι. Νησιώτισσα στο Βέλγιο! Και όμως. Και κάθε Κυριακή στη βέλγικη λαϊκή παρακαλώ την περίφημη Batte για τις απαραίτητες προμήθειες.Ο πρώτος χρόνος την βρήκε με μια υπέροχη συγκάτοικο (η μια εκ των κολλητών). Στιγμές μοναδικές. Δικό τους σπίτι, καθημερινότητα γλυκιά με όλα τα λοξά που μπορούν να συμβούν!
Το πανεπιστήμιο στον λόφο του Sart Tilman. Τι να πρωτοθυμηθεί; Το εργαστήριο Χημείας και το πείραμα που οι φιλενάδες της νόμισαν ότι προκάλεσαν έκρηξη; Το κιτρικό οξύ που κατάπιε και ο καθηγητής την πείραζε ότι θα της πέσουν τα δόντια; Τα εργαστήρια Βιολογίας και τις μικροεπεμβάσεις; Tις ελληνικές βραδιές και τη συναυλία του Νταλάρα στις Βρυξέλλες όπου ποτάμι έτρεχε το ξενιτεμένο δάκρυ; Την έκφρασή τους όταν αγόρασαν μετά από πολύ καιρό ένα μικρό φουρνάκι και μύρισε η γκρίζα γειτονιά κοτόπουλο λεμονάτο; Eμπειρίες και στιγμές μοναδικές,στη πλειοψηφία ευχάριστες. Διάβασμα αρκετό και καθηγητές …… χμμμ. Η θα ήταν καλοί –και δεν ανεφερόμαστε στην επιστημονική τους κατάρτιση- ή θα ήταν απίστευτα κομπλεξικοί.
Ο 2ος χρόνος την βρίσκει σε άλλο σπίτι, μόνη, μια και η φίλη της αποφάσισε να μετακομίσει προς Βρυξέλλας. Στην ζωή τους όμως από το 1ο έτος είχε μπει και τρίτο πρόσωπο…. και έτσι φτιάχτηκε η θρυλική τριας η οποία σμιλεύτηκε στα δύσκολα, επέζησε αποχωρισμούς (μια και την επόμενη χρονιά η Θαλασσινή και η πρώην συγκάτοικος επέστρεψαν Ελλάδα) και συνέχισε το ταξίδι της εδώ. Τις καλές της φιλενάδες πάντρεψε φέτος το καλοκαίρι (βλ.2ο ποστ του blog) μια και εκείνη τις είχε προλάβει ένα χρόνο πριν.

Οδοντίατρος τελικά δεν έγινε, επέστρεψε στα πάτρια με δύσκολες συνθήκες. Μεταξύ Ελλάδος και κάποιων ταξιδιών στη Γαλλία, έγινε τελικά μια γαλλικού και από τα εμφυτεύματα και τα σφραγίσματα πέρασε στον Μολιέρο, και βαφτίστηκε Θαλασσινή! Ισως έπρεπε να γίνει αυτή η διαδρομή στη γκρίζα αυτή χώρα γιατί παρόλη τη μουντάδα,γέννησε μια αληθινή φιλία.

Και έτσι ζ'ήσανε αυτές καλά και εμείς καλύτερα.

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην τριάς!!!

Πέπλο από λέξεις

-Τι έχεις; Προβληματισμένο σε βλέπω.
-Το μυαλό μου πάει να σπάσει και η καρδιά μαζί.
-Ξεκίνησες πάλι για εκείνο το ταξίδι.... εγώ σε προειδοποίησα πάντως. Είναι επικίνδυνα όλα αυτά.
-Άμα μπεις στο πλοίο δεν μπορείς να κατέβεις μεσοπέλαγα. Έτσι είναι και αυτό το ταξίδι.
-Βρήκες κανένα νέο στοιχείο;
-Πολλά και τίποτα. Ψάχνω κάθε της λέξη για ένα δεύτερο μήνυμα. Κάθε πρόταση. Μήπως η σύνταξη φανερώσει μια δεύτερη ανάγνωση αλλά εκεί που πάω να καταλήξω κάπου, να σηκώσω το πέπλο για να τη δω, μου ξεγλιστρά σαν χέλι!
-Έμπλεξες άσχημα φίλε μου. Και αν εκείνη κάνει το ίδιο; Αν ψάχνει αυτά που ψάχνεις; Πολύ ταλαιπωρία αυτή η αποκωδικοποίηση. Ούτε ο Κώδικας Da Vinci να ήταν. Μαρτύριο σκέτο.
- Που δεν θέλω όμως και να τελειώσει....
-Γιατί;
-Γιατί το μαρτύριο αυτό είναι γλυκό πολύ και η καρδιά μου τρέχει με χίλια και δεν θέλω να τερματίσω.....
-Απορώ πάντως πως αντέχεις.
-Και ποιος σου είπε πως αντέχω; Απλά μου αρέσουν τα σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες. Όσο πιο δύσκολα τόσο το καλύτερο.
-Και μέχρι που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις;
- Δεν ξέρω ακόμα. Δεν βιάζομαι εξάλλου. Φτάνουν οι ερωτήσεις. Άσε με τώρα να ακούσω το τραγούδι.

« Μ' άγιο καπνό θα υφάνεις το χρησμό σου

για να μου δώσεις όταν θα ζητώ
να μπω ιεροφάντης στο ναό σου
να σ' ερμηνεύσω και να ερμηνευτώ
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
θα πουλάν τα δυο σου χείλη
δυο περιουσίες και άλλη μια
τέσσερις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο όσο να μου κάνουν μια μελανιά»

-Καλά κράτα εσύ τα μυστικά πέπλα και τους χρησμούς και εγώ πάω για κάτι πιο χειροπιαστό.
-Μα και το δικό μου χειροπιαστό είναι ... από το χέρι του μυαλού γραμμένο.

.........................................

«Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω,
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή.
Πίσω απ' τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω.
Νεροποντή που περιμένω μια ζωή.
Γιατί δεν έρχεσαι...»