«Επόμενη στάση Δουκίσσης Πλακεντίας. Σύνδεση με Προαστιακό Σιδηρόδρομο»

Τον τελευταίο χρόνο η αναγγελία αυτή σήμαινε ότι έφθασε στο τελικό του σταθμό.
Ο χρόνος κυλά αργά από στάση σε στάση. Από αναγγελία σε αναγγελία.
Συνήθως,
7:30 φεύγει από το σπίτι.
7:45 είναι σταθερά το τρίτο αυτοκίνητο στο φανάρι του Φιξ.
8:00 έχει παρκάρει.
8:15 είναι ήδη στο τρένο και έχει ανοίξει το i-pod. Στο τελευταίο βαγόνι πάντα. Εκτός...... από σήμερα.

Σήμερα άργησε να φύγει από το σπίτι.

Ενιωθε το σώμα του τόσο βαρύ όταν χτύπησε το ο ηλεκτρονικός αλέκτωρ, που ξανακοιμήθηκε για ένα ολόκληρο τέταρτο. Και αυτό ξέρετε τι σημαίνει. Σύμφωνα με το παραπάνω δρομολόγιο θα πάρει το τρένο των 8:30. Όλα θα έπρεπε να μεταφερθούν ένα τέταρτο αργότερα. Και έτσι έγινε. Μόνο που δεν πρόλαβε να μπει στο τελευταίο βαγόνι αλλά στο πιο κοντινό στην είσοδο.

Ενα ολόκληρο τέταρτο και η μέρα θα εξελισσόταν αλλιώς, σκέφθηκε. Πιο αργά στη δουλειά, πιο αργά το πρώτο τηλεφώνημα για το πρωινό briefing όλα πιο αργά εκτός από....... ένα μοιραίο χτύπημα στην πόρτα της ψυχής του. Ναι, αυτό σιγουρα δεν το περίμενε. Όχι τουλάχιστον πριν μπεί στα τριάντα και αυτό θα γινόταν σε δυο χρόνια.
Νέος, ωραίος, το νέο ανερχόμενο αστέρι της εταιρείας, είχε φροντίσει να κρατήσει κλειστή αυτή την πόρτα . Από φόβο. Μη χαθεί. Μην αλλάξει η καθημερινότητά του.

Είχε πολύ κόσμο το τρένο των 8:30. Θέση κενή πουθενά και η ατμόσφαιρα ασφυκτική.Γεμάτη απομεινάρια από νυχτερινές μυρωδιές. Ετσι του φάνηκε τουλάχιστον σήμερα. Προτίμησε να σταθεί κοντά στην πόρτα. Για να μπορέσει να απεγκλωβιστεί γρήγορα αν χρειαστεί.

Άλλες τέσσερις στάσεις μέχρι να κατέβει. Στην Εθνική Άμυνα μπήκε πολύς κόσμος. Ακούμπησε την πλάτη του στο γυάλινο χώρισμα. Νόμιζε οτι πνιγόταν από όλο αυτό το κακό συφερτό αρωμάτων, ήχων και φευγαλέων αγγιγμάτων, μέχρι που μια μυρωδιά ξεχώρισε. Σαν την πιο ψηλή νότα σε μια χορωδία. Ανθισμένη και υγρή. Μια μελαχρινή επιβάτισσα με μάλλον φρεσκολουσμένα μαλλιά προσπαθούσε να κρατηθεί από ένα χερούλι στο οποίο ήδη υπήρχαν άλλα δύο χέρια. Η πλάτη της γυρισμένη. Το βλέμμα του ανίχνευσε μια μικρή σταγόνα ιδρώτα ή αρωματικού νερού που ετοιμαζόταν να κυλήσει από την κορυφή του σβέρκου της. Ξαφνικά σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Η διαδρομή της σταγόνας στην πλάτη της κοπέλας τον έκανε να ξεχάσει το χαμένο τέταρτο και την μέχρι τώρα ταλαιπωρία.

Απότομο φρενάρισμα στο σταθμό του Χαλανδρίου. Τα σώματα πήγαν αυτόματα πρώτα μπρος και μετά πίσω. Ενα χερούλι για τρεις δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Την ώρα που απομάκρινε ασυναίσθητα το χέρι του από το δικό του χερούλι , η συνεπιβάτης άπλωσε το χέρι και κρατήθηκε. Είχε πια το δικό της χερούλι αν και ακόμα υγρό από τον ιδρώτα του προηγούμενου κατόχου. Η πρώτη ένωση. Τον κοίταξε με βλέμμα που πρόδιδε ένα ευχαριστώ ίσως.
« Επόμενη Στάση Δουκίσσης Πλακεντίας . Σύνδεση με τον Προαστιακό Σιδηρόδρομο.»
Ο σταθμός του. Δεν ήθελε να κατέβει.Η διαδρομή της σταγόνας. Το βλέμμα της. Ένα ίχνος χαμόγελου στο αριστερό λακάκι. Δεν είναι δυνατόν. Πότε πρόλαβε και τα παρατήρησε όλα αυτά; Και όμως πρόλαβε και αυτό κάτι έλεγε, αλλά τον πρόλαβε και η στάση που έπρεπε να κατέβει.

9:15 Το καθυστερημένο τηλεφώνημα για το πρωινό briefing. Μα το μυαλό του ήταν αλλού. Οι τρελοί ρυθμοί της δουλειάς του δεν του άφηναν τώρα τελευταία χρόνο για σχέσεις ουσίας. Όχι ότι είχε ποτέ. Μικρός ήταν άλλωστε, έτσι του έλεγαν όλοι και μάλλον είχε βολευτεί με αυτό. Αλλά τώρα τελευταία σαν να του έλειπε κάτι. Μια αγκαλιά να κουρνιάσει, ένα βλέμμα καθαρό να χαθεί. Ευκαιρίες του είχαν δοθεί αρκετές, αλλά δεν έβλεπε κάτι στον ορίζοντα που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια χαραμάδα στην ψυχή του. Μέχρι σήμερα. Στο τρένο. Εντελώς απροσδόκητα. Μαγικά. Καλά λένε οτι θα σού’ρθει από εκεί που δεν το περιμένεις. Και ήρθε. Αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε να ήταν αυτός ο σωστός «σταθμός» για να κατέβει.
Ποιός ξέρει; Αν δεν διανύσεις όλη τη διαδρομή πως μπορείς να αποφασίσεις σε ποιόν σταθμό θα κατέβεις; Μπήκε στο τρένο της επιστροφής και άνοιξε το i-pod: "The bell that rings inside your mind, Is challenging the doors of time, Its a kind of magic...."

Είχε ήδη αποφασίσει ότι αύριο θα κοιμόταν ένα τέταρτο παραπάνω.