7/8/07

Koύβα-ένα χρόνο μετά





Για τα ταξίδια που έχω κάνει, προτιμώ να μην γράφω αμέσως.Οταν γυρνάς από ένα ταξίδι, όλα είναι συγκεχυμένα.Μυρωδιές, εικόνες, αναμνήσεις, ήχοι. Με το πέρασμα του χρόνου όμως όλα κατασταλάζουν, οι αναμνήσεις γίνονται πιο έντονες, κοιτάς τις φωτογραφίες και "χτίζεις" σιγά σιγά στο μυαλό το δρομολόγιο που έκανες αρκετό καιρό πρίν.
Πριν λοιπόν ένα χρόνο ήμουν και εγώ εκεί.
Η Κούβα λοιπόν είναι λοιπόν ένας μαγικός απίστευτης ομρφιάς και ιστορίας που σε βάζει θέλεις δε θέλεις σε πολλές σκέψεις. Ο τρόπος με τον οποίον ζούν οι κουβανοί έναι εντελώς ξένος σε μας. Φαγητό με κουπόνια,είδη προσωπικής φροντίδας με κουπόνια, μέσος μισθός τα 60 κάτι δολάρια, στους δρόμους αυτοκίνητα της 10ετίας του 50. Σαν να ζεις σε παράλληλο σύμπαν.
Στον δρόμο σε πλησιάζουν για να τους δώσεις κάτι, οτι έχεις πάνω σου που μπορεί να είναι περιττό για σένα αλλά σημαντικό γιαυτούς: ένα καπέλο, ένα κουτί τσίχλες, υγρά μαντιλάκια. Στο πούλμαν ο ξεναγός έλεγε στο τέλος ένα μικρό "tip will be highly appreciated".
Η Αβάνα μαγική, τα κτίρια βαθειά χαραγμένα από τη υγρασία και το αλάτι, έχουν τη δική τους μοναδική αύρα. Στο δρόμο διαφημίσεις εννοείται οτι δεν υπάρχουν. Παντού γιγαντοαφίσες με επαναστατικά μηνήματα, τοίχοι εργσοστασίων με φιγούρες του Che και των άλλων συναγωνιστών.

Πηγαίνωντας προς το βορά,ξύλινα πολύχρωμα σπιτάκια με τους Κουβανούς να κάθονται σε κουνιστές καρέκλες στη βεράντα. Χρώματα από τροπικά φρούτα,λουλούδια παντού. Και μουσική να ξεχυλίζει ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη.

Και ο κόσμος...? Ευγενικός, περήφανος για τον τόπο του και για τη ιστορία του αλλά σαν να μην φτάνει πια αυτό. Σαν να αιωρούνται μεταξύ του χθές και του σήμερα. Σαν να έχουν κουραστεί να ζουν με τα λίγα , από την άλλη όμως σαν να φοβούνται να αποκτήσουν και τα πολλά.

Εγώ πάντως με χαρά θα ξαναπήγαινα παρά τη γλυκόπικρη γεύση που μου άφησε. Θα ξαναπήγαινα.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο ταξίδι , υπέροχος προορισμός είσαι τυχερή που πήγες , θα ήθελα πολύ να πάω κι εγώ ...ίσως στο μέλλον.

Καλώς σε βρήκα

Thalassini είπε...

Καλώς την! Σου εύχομαι να πας όσο πιο σύντομα μπορείς γιατί δεν ξέρω αν θα είναι τα ίδια τα πράγματα αν "φύγει" ο Φιντέλ!

Πάω για μακροβούτι στο blog σου!

Ανώνυμος είπε...

Ο Φιντέλ έγραψε ιστορία , λες αν φύγει απο τη ζωή να αλλάξουν πολύ τα πράγματα εκεί?

Σε περιμένω

Thalassini είπε...

Tι να σου πω.... Είναι αυτό που έγραψα και στο post: διέκρινα οτι οι άνθρωποι επιθυμούν μια αλλαγή, αλλά τη φοβούνται κιόλας. Καλώς ή κακώς έχουν συνηθήσει σε ένα τρόπο ζωής με τα συν και τα πλην του και ίσως να μην μπορούν να φανταστούν τη καθημερινότητά τους αλλιώς. Οι νέοι είναι οι περισσότερο ανήσυχοι,ίσως επειδή δεν έζησαν τα γεγονότα, ίσως η επαφή με τους τουρίστες που καταφθάνουν να τους κάνει να θέλουν μια δόση δυτικού/αμερικανικού τρόπου ζωής τι να πω. Οπως και να'ναι , το ταξίδι αξίζει!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, το ταξίδι αυτό σίγουρα αξίζει, καταλαβαίνω φυσικά και τους νέους...βλέπεις ο καπιταλισμός ξελογιάζει εύκολα με τις "δήθεν" ευκαιρίες και υποσχέσεις και μετά έρχεται η μαύρη αλήθεια ότι το χρήμα και η εξουσία είναι το παν και η κοινωνία χωρίζεται στους πλούσιους και φτωχούς και όλα τα γνωστά που τα ζούμε κι εμείς...για τους μεγαλύτερους μία τόσο έντονη και ριζική αλλαγή σίγουρα θα είναι δύσκολη.

purple είπε...

καλημερα! η κουβα ειναι ενα ταξιδι που παντα ηθελα να κανω ελπιζω να το κανω συντομα!

Thalassini είπε...

Σου το εύχομαι ολόψυχα να το καταφέρεις! Αξίζει πραγματικά! Καλώς ήρθες!

βασίλης είπε...

Θαλασσινή μου ομορφιά καλώς σε βρήκα στο όμορφο, δροσερό και ...αλμυρό μπλογκ σου. Είναι πολύ όμορφο να γνωρίζεις ανθρώπους που ταξιδεύουν. Ειδικά στα "ταξιδιάρικα" μπλογκς έχεις την αίσθηση ότι είσαι κι εσύ μαζί τους. Δεν είναι ένας επαγγελματικός ταξιδιωτικός οδηγός αλλά ταξίδι και προορισμός ψυχής μαζί. Διάβασα το προφίλ σου και πρέπει να σου πω ότι μου αρέσουν οι αγαπημένες σου ταινίες και η μουσική. Μπορώ να πω, χωρίς να είμαι υπερβολικός ότι σε ένα 80% ταυτιζόμαστε στις ...αγάπες.
Στην Κούβα θα ήθελα να πάω κι εγώ. Έχει κάτι το εξωτικό αλλά και το μυστηριακό συγχρόνως. Φυσικά έχει και φτώχεια. Υπάρχει όμως και η μουσική, ο χορός και το χαμόγελο που δεν λείπουν ποτέ από έναν περήφανο λαό.

Thalassini είπε...

Καλέ μου "συνταξιδιώτη" με χαρά σε καλωσορίζω στο "νησί" μου! Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να γνωρίζεις "αγνώστους" και να ανακαλύπτεις οτι σας συνδέουν πολλά και ουσιαστικά πράγματα!Οπως έγραψα και στο post αυτό, αναδρομικά θα σας περιγράφω τα ταξίδια μου.Δεν είναι πολλά ακόμα, μη νομίζεις. Βραζιλία και Τυνησία τα μακρινά με αρκετά χρόνια διαφοράς το ένα από το άλλο. Εμπειρίες διαφορετικές και.... η υπόλοιπη κατάθεση ψυχής σε μελλοντικό post!
Χαίρομαι που βρεθήκαμε! Φιλιά!