" Από την άμπελο στον πορτοκαλανθό" ή " Μελιαστού συνέχεια"

20λεπτά, 50 λεπτά άντε και άλλο ένα πενηντάλεπτο. Φτάνουν.
Ο μεταλλικός ήχος από τα κέρματα που πέφτουν στον κερματοδέκτη ενός παλιού τηλεφώνου. Συνολικός χρόνος ομιλίας 1,20€. Ούτε καν δυο. Τόσο κοστίζει το ψέμα που ετοιμαζόταν να πει στην δουλειά ότι πρέπει να φύγει επειγόντως για το χωριό. Φτηνά του ήρθε.

30 λεπτά. Φτάνουν. Ξέχασε πως πρέπει να πάρει και τον προπονητή του μπάσκετ. Δεν θα έρθει στην προπόνηση σήμερα. Δεν θα έρθει στην προπόνηση σήμερα; Αδιανόητο. Πέντε χρόνια που παίζει στην τοπική ομάδα, δεν έλειψε ποτέ. Εντάξει για μια φορά δεν έγινε και τίποτα.

2 ευρώ. Δεν θα επιστρέψει σήμερα τις βιντεοκασέτες που είχε πάρει τη προηγούμενη εβδομάδα. Θα τις πάει μεθαύριο. Αλλά δύο ευρώ. Χαλάλι.
35 ευρώ για το εισιτήριο του πλοίου. Ο προορισμός αξίζει. 10 ευρώ για τσιγάρα και καφέ στο πλοίο. Μήπως να το ελαττώσει;
Σύνολο 48,5 ευρώ. Ούτε καν πενήντα.

Μα τι κάνει υπολογίζει πόσο θα του στοιχίσει να πάει να τη βρει; Μπαίνουν τα όνειρα στο ζύγι; Όχι δεν είναι τόσο μίζερος. Τη σκέψη του προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά..... ακόμα και με αυτόν τον άτσαλο τρόπο.

Αναβλητικότητα, ψέματα. Δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του. Αυτός που τα έλεγε τσεκουράτα , που την αυριανή δουλειά την είχε έτοιμη από χτες; Και όμως. Τώρα έτυχε με αυτόν τον τρόπο.
Πρώτη φορά ερωτευόταν; Πρώτη φορά έτσι. Μέσα από ένα κύκλο συμπτώσεων ήρθε κοντά της. Είχε ακούσει 2 μήνες πριν να αναφέρουν το όνομά της σε μια παρέα. Τα είχε παρατήσει όλα για να έρθει στον νησί και να ανοίξει τον παραδοσιακό ξενώνα που ονειρευόταν. Τρελή την έλεγαν που παράτησε μια επιτυχημένη καριέρα για να έρθει να «θαφτεί» στο χωριό.

Έτυχε η εταιρεία του να ασχολείται με ξενοδοχειακό εξοπλισμό. Έτυχε να στείλει μια παραγγελία. Έτυχε να είναι λάθος. Έτυχε να λείπει ο συνάδελφος που το είχε χειριστεί και έπρεπε να πάρει εκείνος τώρα τηλέφωνο να απολογηθεί.

Η παραγγελία στάλθηκε εκ νέου. Φρόντισε να την παραδώσει προσωπικά κατ’εντολή του αφεντικού. Για να μην γίνουν λάθη. Μπαίνοντας στο καράβι, την πρώτη φόρα , κάτι τον παρακίνησε να ξανακοιτάξει το Δελτίο Αποστολής. « Επωνυμία: Μυράνθη Καλλέργη-Ξενοδοχεικές Επιχειρήσεις», «Έδρα: Φουρνές-Κυδωνία , Χανίων», «ΔΟΥ:....»

Μυράνθη, που το είχε ξανακούσει αυτό; Κι όμως είχε ξανακούσει να μιλάνε για αυτή τη «τρελή» που τα παράτησε όλα για να φτιάξει έναν ξενώνα. Του είχε φανεί παράξενο το όνομα.

Την πήρε τηλέφωνο μόλις έφτασαν στο λιμάνι της Σούδας. Μια ήρεμη φωνή στην άλλη γραμμή του έδωσε οδηγίες για το πως να φτάσουν στο χωριό.

Μια αίσθηση κίνησης στον δρόμο, μόλις μπήκαν στο κέντρο πριν στρίψουν για Ομαλό. Η πόλη μένει πίσω και ανοίγει ο δρόμος με τ’αμπέλια και τα λιόδεντρα. Είναι Πάσχα και οι πορτοκαλιές είναι φορτωμένες άνθη. Πρώτο πορτοκαλοχώρι, δεύτερο, το τρίτο ήταν ο προορισμός του. ¨Όσο πλησίαζε η μυρωδιά γινόταν όλο και πιο έντονη. Μεθυστική η Μυρωδιά των Ανθών μονολόγησε.

Όπως και αυτή, μόνο που τότε δεν είχε μεταφράσει ακόμα το όνομά της. Δεν φανταζόταν ότι ο άνθρωπος δεν μεθά μόνο με κρασί.

Y.Γ

Επειδή μέσα από τα διάφορα blog ανακάλυψα πολλές κοινές ανησυχίες, τολμώ ταπεινά να ζητήσω από τους παρακάτω να γράψουν τη δική τους εκδοχή για τη συνέχεια της ιστορίας.Εγραψα την αρχή και τη μέση . Θα ήθελα να δω το δικό σας τέλος. Το δικό μου σε επόμενο ποστ.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ:

Greca, Tρελοφαντασμένη,Βασίλη,Ηλιαχτίδα,Φύρδην-Μίγδην

και σε όποιον άλλο το αισθάνεται και το επιθυμεί.

(Πίνακας : Jules-Joseph Lefevre 1836-1911,"Young woman with morning Glowries in her Hair"