Η Κυρά του Νείλου

Σου άρεσε να μου διηγείσαι τη ζωή σου στην Αίγυπτο.
Μου άρεσε να ακούω και να ταξιδεύω μαζί σου στις γειτονιές με τα χίλια χρώματα όπου μεγάλωσες. Στο παντοπωλείο του παππού κοντά στο ταχυδρομείο, στο club Nadi Baladeya όπου πηγαίνατε κάθε κυριακή οικογενειακώς, τα γλυκά της γιαγιάς, o δρόμος Hasana με τους φοίνικες όπου σου άρεσε να κάνεις ποδήλατο....


Τι να μου πρωτοπείς, τι να πρωτοθυμηθώ...
Και όμως οτι μου είπες όχι μόνο για την Αίγυπτο αλλά και για μετά, στη Βραζιλία, όλα τα θυμάμαι με τη παραμικρή λεπτομέρεια. Και τα αρώματα και τις μυρωδιές και τους ήχους. Ολα στην καρδιά μου βαθειά χαραγμένα, κομμάτι δικό μου. Και ας μην πήγα ποτέ στην Αίγυπτο, και ας μην γεννήθηκα εκεί.Με περισσή περηφάνια λέω ακόμα και σήμερα οτι" η μαμά μου ήταν από του Asuyt στην Ανω Αίγυπτο". Και όταν πετυχαίνω αιγυπτιώτες που μιλάνε για τά ήθη και τα έθιμά σας, πετάγομαι και εγώ σαν κοκκόρι "Μα το ξέρω και εγώ αυτό μέρος", "μα'ναι τα κάχκ είναι πολύ ωραίο γλυκό αν πετύχεις και καλό χουρμά".

Δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάω στον τόπο σου.Μέχρι την Τυνησία έφτασα πριν από δύο χρόνια και αναζητούσα στο καθετί τις δικές σου εικόνες.... Αλλες βρήκα, άλλες όχι.


Πάντα αναζητώ ένα κομμάτι από σένα στην κάθε μου επιλογή. Γιατί είμαι πολύ περήφανη για σένα, για όσα κατάφερες μόνη σου όπου και αν βρέθηκες, για όσα πάλεψες, γιατί στάθηκες διπλά στο πλευρό μου, sua querida menina όπως με έλεγες. Για όλα αυτά και άλλα πολλά το post αυτό είναι αφιερώμένο σε σένα μητέρα, μανούλα, μαμά. Κυρά της καρδιάς μου!Αdieu, ta petite fille qui ne t'oublie pas!