Αδελφές Ψυχές

-Τι κοιτάς;
-Τη Σελήνη. Με μπερδεύει. Δεν ξέρω αν αυτό που βλέπω είναι η αντανάκλασή της στη Θάλασσα ή το χαμόγελο της Θάλασσας που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της Σελήνης.
-Μα είναι αδελφές δεν το ξέρεις; Όταν είναι καλά η μια, χαμογελά η άλλη. Όταν είναι ταραγμένη η μία δακρύζει η άλλη. Σαν σταλαγματιά πέφτει το δάκρυ της στην αγκαλιά της Θάλασσας να της δροσίσει τον πόνο. Μια ισορροπία προσπαθούν να κρατήσουν για χάρη μας.
-Δεν το ξερα. Εσύ πως από εδώ σήμερα; Νωρίς σχόλασες.
-Ναι, δεν ήθελα να πάω ακόμα σπίτι. Να σκεφτώ ήθελα λίγο. Να ηρεμήσω. Πολύ δουλειά σήμερα. Φωνές, τηλέφωνα, φασαρία. Τους παράτησα όλους και ήρθα.
-Στο σωστό σημείο ήρθες. Άπλωσε το βλέμμα σου στις δυο αδερφές και θα ηρεμήσεις.
-Να ηρεμήσω….. δεν ξέρω αν θέλω κιόλας.
-Τώρα εσύ με μπερδεύεις . Πριν δεν έλεγες ότι είχες μια δύσκολη μέρα και ήθελες λίγη ηρεμία;
-Από τη μέρα θέλω να ηρεμήσω, η νύχτα όμως είναι κάτι άλλο. Οι σκέψεις που έρχονται τη μέρα είναι πιο γήινες, ενώ αυτές που έρχονται τη νύχτα είναι ταξιδιάρικες. Αυτές, θέλω να τις κρατήσω.
-Μάλιστα, και που σε πάνε δηλαδή αυτές οι ανήσυχες σκέψεις;
-Παντού, όπου δεν μπορώ να πάω τη μέρα. Και το έχω ανάγκη αυτό. Να φύγω, να χαθώ στο συναίσθημα το άγνωστο, να φτάσω μακριά μέχρι το φεγγάρι.
-Ωραία, είσαι για μια βραδινή βουτιά; Πάμε να κολυμπήσουμε μέχρι εκεί που η μια αδελφή συναντά την άλλη και να φτάσουμε μαζί στο φεγγάρι;

Πίνακας " Pleine Lune" , Diane Tremblay