26/8/07

Το Τραγούδι της Αμαδρυάδας


Τα βήματά του έπεφταν βαριά στα σκαλιά. Σαν μην ήθελε να κατηφορίσει αλλά μια δύναμη σαν μαγνήτης τον τραβούσε στον κάμπο.

Βαριανάσανε. Δεν θα ήταν εύκολη η νύχτα σήμερα. Το ήξερε. Του ήρθαν στο νού τα λόγια του Ορσιφάντη: « Θα σου σβήσω ότι αγαπάς περισσότερο». Θα σου σβήσω είπε και όχι θα σου κλέψω ή θα σου σκοτώσω. Η περιουσία δεν σβήνει, κλέβεται. Και σίγουρα δεν εννοούσε να σβήσει τη δική του τη ζωή. Τι άλλο τότε;

Όχι , όχι δεν είναι δυνατόν! Όχι εκείνη!

Γρήγορα να προλάβει! Επιτάχυνε το βήμα του. Λαχάνιασε. Σταμάτησε για λίγο να ξαποστάσει σ’ένα βράχο. Είχε αφήσει πίσω του και τελευταία σπίτια του χωριού. Το ποτάμι να περάσει ήθελε και θα έμπαινε στο «κόσμο του κάμπου» Τον δικό του κόσμο.
Ξαφνικά, μια μελωδία λυπητερή αναδύθηκε πέρα από το ποτάμι..... Η φωνή της!

« Μη μου ζωγραφίζετε άλλους βοριάδες στο στήθος
Τον Ζέφυρο στείλτε τον γλυκό
Μήπως της φωτιάς σβήσει το μίσος

Αγγελέ μου, τη γλυκιά σου παλάμη έλα και δως μου
Δάκρυ πικρό ν’ακουμπήσω
Τη νύχτα αυτή τη σκληρή έλα να ψάξεις το φως μου»

Η Αμαδρυάδα μου με καλεί! Η ικεσία της σαν να έβαλε φτερά στα πόδια του .
Έφτασε κιόλας μπροστά στο ποτάμι. Το ποτάμι δεν υπήρχε πια. Στέρεψε.
Πόσο θα δίψαγε η Αμαδρυάδα του , σκέφθηκε με πόνο.
Λάθος.

Η Αμαδρυάδα του, η νύμφη που ζούσε αιώνες μέσα στο κορμό της ελιάς, έστεκε μπροστά του γυμνή χωρίς το λαδί της φόρεμα. Άδεια αγκαλιά τα κλαδιά της.

Ορσιφάντηηηη!Ούρλιαξε.

Έκανε ν’αγγίξει το κορμί της που άλλοτε έσφυζε από ζωντάνια. Η στάχτη μπήκε κάτω από το δέρμα του. Έφτασε βαθιά μες τη ψυχή του.

Στάχτη την έκανε και αυτή.
Τότε άκουσε πάλι τον θρήνο της αγάπης του:

« Μη μου ζωγραφίζετε άλλους βοριάδες στο στήθος
Τον Ζέφυρο στείλτε τον γλυκό
Μήπως της φωτιάς σβήσει το μίσος

Άγγελε μου, τη γλυκιά σου παλάμη έλα και δως μου
Δάκρυ πικρό ν’ακουμπήσω
Τη νύχτα αυτή τη σκληρή έλα να ψάξεις το φως μου»


Να μην την εγκαταλείψει του φώναζε! Άρχισε να σκάβει με μανία. Τα χέρια του μάτωσαν και πότισαν το χώμα. Όσο πιο βαθιά έσκαβε τόσο πιο δυνατά ακουγόταν το τραγούδι της.

Έφτασε ως τις πανάρχαιες ρίζες. Είναι ζωντανές! Αναφώνησε. Και τότε σταμάτησε και το τραγούδι. Δάκρυα κεχριμπαρένια κύλησαν από τα μάτια του, ενώθηκαν με το αίμα που έτρεχε από τα χέρια του και πότισαν και αυτά το χώμα.

Αποκαμωμένος ακούμπησε την πλάτη του στις ρίζες τις αγαπημένες.
Με την αγάπη του θα την έκανε πάλι να ανθίσει.

16 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Καλημέρα θαλασσινή.

Πολλή στάχτη σήμερα..

Thalassini είπε...

Πάρα πολλή είναι η στάχτη Μαριλένα μου.Χτες την είδα από κοντά, την ανέπνευσα

όμως αρνούμαι οτι όλα έχουν χαθεί

ΑΡΝΟΥΜΑΙ

nandia masoura είπε...

θαλασσινη, η ριτς ειμαι, μπες στο ποστ ...η αρχαια ολυμπια στο ελεος της φωτιας

kanataki είπε...

πω πω μου θύμησες μια εκπληκτική ταινία με τον Κίανου Ρίβς και αμπέλια και μεξικανικές μουσικές και βεντάλιες και ηλιοβασιλέματα και απίθανη μουσική


υγ το soundtrack ήταν το if you love a woman του Bryan Adams
υγ αλλά μην δίνεις σημασία!

Thalassini είπε...

@ Rits έρχομαι με φόβο...

Thalassini είπε...

Tσαπερδόνα καλως ήρθες! Χαίρομαι που σου θύμισα κάτι ευχάριστο... Και μένα μου αρέσει αυτή η ταινία.

Χρειαζόμαστε να κάνουμε αυτές τις ώρες τέτοιες σκέψεις, να ονειρευόμαστε γιατί αλλιώς θα χαθούμε.
Προσπαθώ να σβήσω τη φωτιά με λίγο χρώμα και όνειρο.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
Λίγο μου φαίνεται....

Την καλησπέρα μου!

hliaxtida είπε...

Θα σου σβήσω οτι αγαπας περισσότερο..
Αυτο κρατώ..

If...ιγένεια είπε...

Τετάρτη 29 Αυγούστου, στις 7 η ώρα το απόγευμα θα συγκεντρωθούμε όλοι στην πλατεία Συντάγματος αλλά και σε κάθε κεντρική πλατεία κάθε πόλης σε ολόκληρη τη χώρα. Φορώντας μαύρα.

ΒΟΥΒΗ ΟΡΓΗ. ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ.

Αποδοκιμάζουμε χωρίς συνθήματα και πολύχρωμες σημαίες. Πενθούμε για την απώλεια των συνανθρώπων μας χωρίς να συνδέουμε την πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή με προεκλογικές σκοπιμότητες. Δίνουμε το παρόν και στεκόμαστε απειλητικά απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για οποιοδήποτε όφελος.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ.

Διαδώστε το.

Thalassini είπε...

Hλιαχτίδα μου αυτό δεν έγινε;Η Αμαδρυάδα,η ψυχή της ελιάς και του κάθε δέντρου ήταν οτι αγαπούσε περισσότερο....

Την καλημέρα μου!

Thalassini είπε...

If..igeneia καλώς ήρθες.
Πες οτι έγινε. Θα είμαστε εκεί!


Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Κλαίει όλη η Ελλάδα σήμερα , τόσος πόνος ,τόση καταστροφή, τόσο μίσος...προς την φύση μας, τα ζώα μας και τέλος και προς τους συνανθρώπους που έχασαν την ζωή τους...απο κάποιους άλλους !

Νιώθω πολύ πικραμένη

Thalassini είπε...

Πολύ πόνο και οργή βλέπω από το πρωί στα διάφορα blogs μην την αφήσουμε να καταλαγιάσει αλλά ας τη μετατρέψουμε σε κάτι δημιουργικό τρελοφαντασμένη μου!

βασίλης είπε...

Tι να πω αγαπημένη μου. Λόγια δυνατά αλλά θλίψης διάβασα. Μακάρι να γράφαμε μόνο ευχάριστα

Thalassini είπε...

Μην χάνουμε την ελπίδα όμως Βασίλη. Να μην τους εγκαταλείψουμε γιατί θα είναι σαν να εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας και τα παιδιά μας...
να έχουν όμορφες εικόνες να ζωγραφίζουν...Μήπως αυτά φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.

Μια δροσιά μ'ενα κύμα σου στέλνω ...

o είπε...

"Με την αγάπη του θα την έκανε πάλι να ανθίσει. "


αυτό θα κρατήσω.
ευχαριστώ.

Thalassini είπε...

Αυτό να κρατήσεις και εσύ και όλοι μας