Σε άλλα μέρη της γης, οταν δύει ο ήλιος όλα σκεπάζονται με ένα μενεξεδί πέπλο. Στην Προβηγγία όμως στην Νότια Γαλλία, τα μενεξεδιά λιβάδια ακτινοβολούν χρώμα και άρωμα λεβάντας από το πρωί.
Le Merveilleux Royaume de la Lavende
Οταν νυχτώσει μενεξεδιές νεράιδες κουνάνε τα φτερά τους για να αρωματίσουν γλυκά τα όνειρα των κατοίκων της περιοχής.
La couleur du songe est à jamais inscrit dans leur coeur.
Ce sont leurs propres Champs Elysées.
13 σχόλια:
Thalassini μου, βλεπεις τί γινεται γύρω μας. καιγεται το συμπαν, καιγεται η αγαπημένη γη, χάνεται η ανθρωπινη ζωή, δεν θα ξαναγεννηθούν αυτοί που εφυγαν, δεν θα τους ξαναδουν οι δικοί τους. Μια φωτιά, μια αθλια φωτιά τους πήρε μαζί της εν ψυχρώ, διχως ελεος..
Η απαντηση στις πολύ ομορφες φωτογραφίες σου γλυκειά μου
ριτς
Για αυτό και εγώ έβαλα αυτό το λιτό κείμενο με αυτές τις φωτογραφίες. Λίγο χρώμα στο μαύρο
Λίγο άρωμα για τον πόνο...
οι φωτογραφίες είναι υπέροχες, συγχαρητήρια!
Λίγο χρώμα στο μαύρο
λίγο άρωμα για τον πόνο
αυτή είναι η επανάσταση του 21ου αιώνα θα έλεγα.....
Απίστευτα ομορφο, απίστευτα μυρωδάτο.
Η ευωδία, έφτασε μέχρι εδώ.
Ευχαριστούμε θαλασσινή..
Mενεξεδιές νεράιδες...
πανέμορφο..
Μαριλένα μου ένα τραπέζι είπα να κάνω και εγώ χτες και δεν το χάρηκα.Δεν μπορούσα.Ασε που μύριζε καμμένο και εδώ στα Μεσόγεια. Από την Ευβοια απένταντι ίσως. Τι να πώ...
Εριξα λίγο χρώμα μήπως και αραιώσει το μαύρο!
Φιλιά!
Hλιαχτίδα μου δεν θα ήταν ο κόσμος πιο ωραίος αν είχαμε μερικές νεραίδες να μας ταξιδεύουν ...?
Την καλημέρα μου!
Ηλιογράφε καλώς ήρθες στο νησί μου!
Χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες.
Την Θαλασσινή μου καλημέρα!
Ίσψς δεν είναι απ' τις καλύτερες μέρες η σημερινή, ίσως και η αυριανή, αλλά επειδή είναι ώρα βαθιάς περισυλλογής, περιδιαβαίνω τα μπλογκς νέων - παλαιών φίλων για να παίρνω δυνάμεις και να εμπεδώνω πως η ανθρωπιά όλη μαζεμένη ίσως κρύβεται μονάχαεδώ μέσα σ' αυτές τις άψυχες παγερές σελίδες, πουδυναμώνουν την ψυχή όλων μας, ευτυχώς. Τίποτα δεν θα χαθεί, αν ανακαλύπτουμε άτομα σαν του λόγου σου κυρά μου...
θαλασσινη μου, ημουν εκτός δικτυου ολη μερα. τρελλαθηκα χωρις να επικοινωνω μαζί σας. τωρα μπηκα και περιφέρομαι από δω κι από εκει , διχως ελπίδα όμως. Λυπαμαι πολύ. Λυπαμαι για τις ιδεες μας, για τις ελπίδες μας, για το ειναι μας που το απλώνουμε τόσο άνετα και τόσο ψυχρά σε καμμένα δαση και σε ανθρωπινα πτώματα
ριτς
νάσαι καλά για την ομορφιά που μας χάρισες.
ευχαριστώ.
@ Paranoia, en vain μια μικρή επανάσταση του χρώματος προσπάθησα να ξεκινήσω..!
Χαίρομαι που σας άρεσε!
Καλώς ήρθατε!
Γλυκειά μου θαλασσινή. Πάλι φρόντισες να μας ταξιδέψεις έστω και σε μια εποχή που δύσκολα βγαίνουν άλλες λέξειες. Εκεί στην Προβηγγία με τις μενεξεδιές νεράιδες θα ήθελα να βρίσκομαι. Φιλιά πολλά
Δημοσίευση σχολίου