23/8/07

Χωρίς Τίτλο




Χτες ήμουν σε μια παρέα όπου μεταξύ άλλων ήταν και μια «γνωστή».
Ορισμός της λέξης: κάποιον που συναντάς αραιά και που μέσω κοινού φίλου και που ή θα τον συμπαθήσεις με την πρώτη ή ....

Η κοινή μας φίλη λοιπόν, έτυχε να της μιλήσει για το blog και «η γνωστή»( ανήκει στη 2η κατηγορία) το επισκέφθηκε. Οταν με συνάντησε λοιπόν μου πετάει την εξής ατάκα: «Ωραία τα παραμυθάκια σου δε λέω, αλλά μήπως να έγραφες και κάτι πιο ρεαλιστικό;» Δεν κατάλαβα λογαριασμό θα δώσω για τις δικές μου «καταθέσεις»....; (Ξέρετε εσείς)
Και για ποια πραγματικότητα μιλάει, όταν η δική της είναι γεμάτη με κοσμικές συναντήσεις, φρου φρου και αρώματα. Ποιά είμαι βέβαια εγώ που θα την κρίνω. Σωστό.

"Πραγματικό παραμύθι" ε; Να λοιπόν ένα, που μου προέκυψε ύστερα από μια σημερινή επίσκεψη σε μια «γνωστή» (από αυτές που αισθάνεσαι ότι θα μπορούσε να γίνει μια αληθινή φίλη αν υπήρχε χρόνος) στο Ιασώ. Μετά από εξωσωματική μένει έγκυος σε 2 αγγελούδια. Ένα και ένα. Στον 6ο προς 7ο μήνα, η καρδιά της μικρής νεράιδας σταμάτησε ξαφνικά να χτυπά. Έτσι απλά. Μετά από μια ολόκληρη εβδομάδα που κουβαλούσε και τα δυο στα σπλάχνα της , γεννά με καισαρική τον Μικρό Πρίγκιπα. Ο οποίος για τους υπόλοιπους δύο μήνες θα δίνει καθημερινή μάχη στο γυάλινο κάστρο του για να μεγαλώσει και να γίνει δυνατός .

Άλλο "πραγματικό παραμύθι". Μας ειδοποιούν χτες για δυο παιδιά που βρίσκονται την τελευταία εβδομάδα στη μέση του πουθενά, στον ήλιο. Για να φαίνονται ταλαιπωρημένα και να μπορεί να τα εκμεταλλευτεί δεόντως ο μέθυσος πατέρας. Αγγελούδια στον ήλιο , μόνα.

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα. Εικόνες και γεγονότα που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τείνουν να γίνουν μια πικρή πραγματικότητα. Ας αναλογιστούμε λοιπόν σε τι πραγματικότητα θέλουμε να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας και ας πράξουμε αναλόγως.

Μικρέ Πρίγκιπα , την προσευχή μου και ένα φιλί στο μετωπάκι σου στέλνω. Θα περιμένω να μεγαλώσεις για να φτιάχνουμε καστράκια στην άμμο....

Μικρά μου πριγκηπόπουλα κάποιοι προσπαθούν ειλικρινά μέρα νύχτα για να σας χαρίσουν τον παραμυθένιο κόσμο που σας αξίζει.


Μικρή νεραίδα, ρίχνε μας αστερόσκονη από εκεί ψηλά μήπως ο κόσμος γίνει πιο φωτεινός.

Σας χαιρετώ και συγνώμη για το θυμό.


Η Θάλασσα είναι ανταριασμένη σήμερα.
Ξεκινώ αμέσως 2ο post για να τη γαληνέψω...


Θαλασσινή

15 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

To πρόβλημα κορίτσι μου, δεν το έχεις εσύ, γι' αυτό να μη θυμώνεις, να μην ασχολείσαι καν!

Το πρόβλημα το έχει η "γνωστή" και να μη της επιτρέψεις να σε ξαναθυμωσει.

Ποτέ όμως..

Ανώνυμος είπε...

τελικα το blogging πρεπει να μενει δικη μας υποθεση χωρις να την γνωριζει ο ευρυτερος κοινωνικος μας κυκλος...

Greca είπε...

βρε ουουστ να της πεις! κουμάντο στο σπιτικό σου θα κάνει??? και κάθεσαι και χολοσκάς??? σ'όποιους αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε...απλά! σε φιλώ (μπήκα από τη δουλειά! ) καλημερούδιαααααα!

Thalassini είπε...

@ Μαριλένα μου και Ειρηνούλα σας εύχαριστώ πολύ! Ισως να είχα πολλά νεύρα εκείνη την ώρα λόγω των γεγονότων που σας περιέγραψα.Είχα απλά συγκλονιστεί τόσο πολύ που απλά μου ακούστηκε πολύ σουρεαλιστικό όλο αυτό! Αλλά όπως έγραψα και σε άλλο blogμ ξύπνησε ο Κρητικός Αίγαγρος μέσα μου και θα παίζω κουτουλιές σε ότι μου χαλάει την αισθητική!

Σας φιλώ πολύ!

Thalassini είπε...

Una mama καλώς ήρθες στο νησί μου! Συμφωνώ οτι το bloggin είναι κάτι καθαρά προσωπικό.Ομως δεν νομίζω οτι έχουμε κάτι να κρύψουμε (οι περισσότεροι ελπίζω!). Νομίζω οτι είναι μια αφορμή για να ξεδιπλώσουμε κάποια πολύ δικά μας συναισθήματα μέσα μέσω από τη δύναμη της γραφής και της καρδιάς.Εσωτερική ανάγκη αν θέλεις. Πολύ πιθανό λοιπόν η γραφή μας, ο χαρακτήρα μας σε κάποιους να μην αρέσει.Απόλυτα κατανοητό.Απλά χθες όπως έγραψα και παραπάνω φούσκωσε η ψυχή μου από τον πόνο και από την αδικία και μάλλον παραφέρθηκα!



Πω πω πολυλογία ακόμα δεν ήρθες! Πάω να σε επισκεφθώ!

Φιλιά!

leila είπε...

νομιζω, η μαλλον ξερω οτι κατι παρομοιο εχει συμβει σε ολους.. η μαλλον καλυτερα.. εχει συμβει και σε μενα.. να κανουν κριτικη στο βλογ μου (χωρις να αφηνουν σχολιο γιατι τοτε οι συνβλογγερς και συνβλογγερινες θα τους την ελεγαν!!) και να το παιζουν εξυπνοι.. Και ετσι και γω μια μερα ειχα αποφασισει να βαλω στο δικο μου βλογ λουκετο..
Τελικα δεν το εκανα.. Νευριασα πολυ ομως.. ισως εχει δικιο η una mama.. οτι δηλαδη δεν επρεπε να δινουμε τη διευθυνση σε ολους.. αλλα ειναι καλυτερο να κανεις αυτο που νομιζεις.. δεν βλαπτεις κανεναν εξαλλου, γραφεις τα της καρδιας σου και τα της ψυχης σου.. σκεψου και κατι αλλο: οποιος θελει να γραψει κατι διαφορετικο απο σενα, ας ανοιξει ενα βλογ και ας βαλει το τσερβελο του κατω να σκεφτει και να γραψει..
και κατι αλλο : συγκλονιστικα με τα πριγκητοπουλα και οσα εγραψες.. συμβαινουν τοσα ασχημα που δεν μπορουμε να αποτρεψουμε, σε αλλα μπορουμε να βοηθησουμε σε αλλα οχι..
Keep up the good work (συμπεριλαμβανονται βλογ + δουλεια)
Φιλακια
Καλημερα ;-)

Thalassini είπε...

Leila μου έχεις δίκιο. Εξάλλου επιλογή μου ήταν να φτιάξω blog!

Από χτές είμαι σε άδεια (εντάξει μη βαράτε 2 μερούλες πήρα!)οπότε νομίζω οτι θα σας "περιποιηθώ" αρκετά!

Έχουμε τραπέζι σήμερα και κάτι τα κρητικομαγειρέματα που θα κάνω, κάτι οι ρακές που θα κεράσω (αρκετές και σε μένα), λιγό χορός και λίγη θάλασσα νομίζω οτι καλά ξεκινάμε!

Τα φιλιά μου!

Ανώνυμος είπε...

Άστους να λένε το Blog είναι η δική σου κατάθεση ψυχής...αληθινές ή φανταστικές ιστορίες δεν παίζει ρόλο...καλά είναι να μη ξέρουν φίλοι και γνωστοί τα Blog μας , εγώ δεν έδωσα διεύθυνση σε κανέναν και ούτε σκοπεύω να το κάνω...εδώ μιλάω με μία άλλη κατηγορία φίλων που ενώ δεν τους ξέρω είναι σαν αδελφές ψυχές.

Τώρα σε ότι αφορά τα παιδιά που ανέφερες , ο μικρός εύχομαι να γίνει καλά και να τον χαρούν οι γονείς του !
Τα άλλα δύο αγγελούδια που ο πατέρας τους τα συμπεριφέρεται έτσι ...εύχομαι να τα βοηθήσουν να ξεφύγουν απο εκεί και ο πατέρας-τέρας να παει φυλακη !

Ανώνυμος είπε...

...πιο καλά τα παραμύθια...να παν όλα καλά, και μην μασάς εσύ...

Thalassini είπε...

Τρελοφαντασμένη μου σ'ευχαριστώ πολύυυ!

Την πιο θαλασσινή καλημέρα σου στέλνω!

βασίλης είπε...

H πραγματικότητα θαλασσινή μου, είναι αυτή που ζούμε. Τις πιο πολλές φορές είναι πικρή και δύσκολη. Αν μπαίνουμε στα μπλογκς είναι για να δώσουμε μια ανάσα δροσιάς στη ζωή μας και να την μοιραστούμε. Αυτό που δεν καταλαβαίνει η γνωστή σου αλλά και όποιος δεν έχει κάνει μπλογκ είναι ότι εδώ δεν είναι εφημερίδα, δεν είναι περιγραφή γεγονότων, η κατάθεση της ψυχής μας είναι. Αυτής που κουβαλάμε θέλουμε δε θέλουμε.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κοριτσάρα μου,
δεν την τραβήξαμε από τα μαλλιά, σώνει και καλά, να μας διαβάσει....
Κυριλάτα... κόσμια (κατά τη δική της γνώμη) μπλογκς...δόξα τω θεώ...όσα θέλει, διαλέγει και παίρνει.
Εδώ ο κόσμος καίγεται καλό μου πάλι σήμερα...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Thalassini είπε...

@Νονέ Μάνο καλώς ήρθες και σ'ευχαριστώ!

@Βασίλη μου έτσι όπως τα λές είναι.Ας διαβάσει το Down Town!

@Φύρδην-Μιγδην αυτό πάλι με τη φωτιά είναι το κάτι άλλο. Μάυρισε η ψυχή μου σήμερα!


Ενα γλυκό φιλί στα μαγουλάκια σας!
Σας ευχαριστώ!

hliaxtida είπε...

Eπειδή εμενα τα "παραμυθάκια" σου αγγιζουν την ψυχή μου σε παρακαλω να τα συνεχισεις..
Και ασε για "αλλους" τα ρεαλιστικα..
Μακάρι να μπορουσαν ολοι να γραψουν παραμύθια.
Θα μασταν περισσοτερο ανθρωποι..

Thalassini είπε...

Αν θα τα συνεχίσω λέει.....! Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς!

Δουλεύω ένα τώρα!

Σ' ευχαριστώ πολύ!!!