22/8/07

"Μέλι , Μελιαστό, Μυράνθη"

Το φορτηγό με κόπο ανέβηκε το στενό καλντερίμι του χωριού. Ψηλά στο λόφο ήταν ο ξενώνας. Ένα παλιό πέτρινο οίκημα περιτριγυρισμένο από τριανταφυλλιές, γλάστρες με γιασεμιά και δεξιά ένα μικρό αμπέλι. Στον ήχο του φορτηγού που πλησίαζε, μια νέα γυναίκα σταμάτησε ν’ασχολείται με το πότισμα και μας χαμογέλασε.
Έμεινε να την κοιτάζει σαν στήλη άλατος. Αυτή λοιπόν ήταν « η τρελή»; Σαν μικρό κοριτσάκι με τα καστανά μαλλιά της πιασμένα χαλαρά στο πλάι. Μάτια μελιά. με καθαρό βλέμμα.
-Μυράνθη Καλλέργη, καλωσήρθατε
-Άγγελος Φωκάς, καλώς σας βρίσκουμε. Που να ξεφορτώσουμε;
-Στο πλάι έχει μια ξύλινη πόρτα , από εκεί παρακαλώ.
Αυτό το «παρακαλώ» ακούστηκε με μια απρόσμενη τρυφεράδα, σχεδόν ικετευτικά.
Ακολούθησαν συγνώμες για την λάθος παραγγελία και τυπικές κουβέντες για την αποπληρωμή.

Αισθάνθηκε ξαφνικά πολύ καταβεβλημένος. Το ταξίδι, η απροσδόκητη αυτή γνωριμία. Ήθελε να φύγει όμως δεν το αποφάσιζε κιόλας. Του είπε ότι το Σάββατο ήταν τα εγκαίνια και τον «παρακάλεσε» να μείνει. Πάλι αυτή η λέξη. Ακούστηκε σαν μια γλυκιά προσταγή την οποία του αδύνατον να παρακούσει. Δεν ήθελε. Θα έμενε.

-Να μιλάμε στον ενικό Άγγελε;
-Νομίζω ότι έτσι πρέπει Μυράνθη.

Και αυτός ο ενικός αριθμός ήταν η αρχή.

Την Παρασκευή το βράδυ βγήκαν για φαγητό σε ένα ορεινό χωριό, με απίστευτη θέα προς το πέλαγος, και πιο μακριά ακόμα. Χωρίς ερωτήσεις. Γέμισε η καρδιά και η ψυχή εικόνες. Το φαγητό δεν το άγγιξε και του έκανε παράπονα. Δεν χόρταινε να τη βλέπει και να την ακούει να μιλά για τη ζωή που άφησε και για τη ζωή που ξεκίνησε. Τον έπιασε μια δυο φορές να την κοιτά επίμονα και τα μάγουλά της ρόδισαν. Σηκώθηκαν να φύγουν και τη συνόδεψε μέχρι το ξενώνα.

-Άγγελε;
-Ναι;
-Να σου δώσω μισό λεπτό κάτι για το αφεντικό σου. Αύριο με τις ετοιμασίες μπορεί να το ξεχάσω. Δεν είναι τίποτα. Μερικά κεράσματα από το χωριό, μέλι και κρασί. Έχω και για σένα. Όχι με ντόπιο κρασί όμως . Απ’οτι κατάλαβα σου φάνηκε λίγο βαρύ ε;
« Μελιαστό» του Σπυρόπουλου.Το έχεις δοκιμάσει;

Νόμιζε ότι οι φλέβες στα μηλίγγια του θα σπάσουν. Του θύμισε στιγμιαία ότι αύριο είναι η τελευταία μέρα. Μέλι, Μελιαστό, Μυράνθη. Όλα μέσα του ήταν ένα.

-Σ’ευχαριστώ, να τα πάρω αύριο καλύτερα; Εκτός από το « Μελιαστό» μου κίνησες την περιέργεια. Θα ήμουν αγενής αν σου ζητούσα να ανοίξουμε ένα μπουκάλι τώρα;
Ρόδισε πάλι. Απάντησε με ένα νεύμα και πήγε να φέρει δύο ποτήρια.

Ήχος βαθύς από το πώμα που άνοιξε. Μια έκρηξη αρωμάτων και όχι μόνο.
Πρώτη γουλιά. Δεύτερη.
Δεν άντεξε. Την τρίτη τη γεύτηκε από το στόμα της. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Στο κελάρι του σπιτιού, όρθιοι μπροστά στον παλιό αργαλειό, όλα έγιναν ένα.

-Ααχ…! Ένα ικετευτικό βογκητό βγήκε από το στόμα της. Κόλλησε πάνω του λες και ήθελε να του αφήσει ένα αποτύπωμα. του κορμιού της πάνω στο δικό του σώμα. Και του άφησε. Μπόλιασε τη καρδιά του με μέλι. Μια στιγμή έσκυψε πάνω του ν’ ακούσει την καρδιά του και πετάχτηκε. Φοβήθηκε από αυτό που άκουσε πριν προλάβει καν να το νιώσει. Φοβήθηκε και αυτός.

……………………………………………………..

Το καράβι έφτασε στη Σούδα. Πάλι. Σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος και να μη είχε περάσει μια εβδομάδα.
Έφτασε στο χωριό. Διέσχισε γρήγορα τον κήπο με τα ρόδα και μπήκε στον ξενώνα.
- Η κα Καλλέργη μήπως είναι εδώ; Ρώτησε την κοπέλα στην υποδοχή.
- Όχι. Συνοδεύει ένα γκρουπ στο Φραγκοκάστελο. Θα έρθει το βράδυ. Το όνομά σας;
- Φωκάς, Άγγελος Φωκάς
- Ναι… νομίζω ότι έχει αφήσει κάτι για σας στο κελάρι.
- Στο κελάρι; Απάντησε με φωνή που μόλις ακουγόταν. Ευχαριστώ.

Με βήματα βαριά έφτασε μέχρι τη βαριά ξύλινη πόρτα. Την άνοιξε. Ξανά τα ίδια αρώματα. Ξανά η ίδια γλυκιά ζάλη. Πάνω στο κάθισμα του αργαλειού δύο μπουκάλια «Μελιαστό». Ένα γεμάτο και εκείνο πού άφησαν μισό. Ανάμεσά τους ένας φάκελος.

Το σημείωμα βγήκε αργά, σχεδόν ηδονικά.
« Ηρθες Αγγελέ μου; Θα μείνεις να τελειώσουμε το μπουκάλι και ανοίξουμε το καινούργιο;»

Μυράνθη μου, υφάντρα της ψυχής μου, δεν έχω που αλλού να πάω πια.


(Μια διαφορετική και πολύ τρυφερή εκδοχή θα βρείτε στο blog του Βασίλη, οποίος μου έκανε την τιμή να καταθέσει το δικό του τέλος σε αυτό το παραμύθι. Αναμένουμε από την Τρελοφαντασμένη και την Greca. Πατώντας στο τίτλο του σημερινού post θα βρείτε τον " Πορτοκαλανθό" του Βασίλη. Την φωτεινή εκδοχή της "Ηλιαχτίδας" θα τη βρείτε στα Σχόλια του προηγούμενου post. Διαφορετικές εκδοχές όμως καταφέρατε να βρείτε και ένα κομμάτι από μένα. Σας ευχαριστώ από καρδιάς) Μια νέα ανατρεπτική εκδοχή(!) προστέθηκε από την Ζωή http://zoaki.blogspot.com

23 σχόλια:

leila είπε...

εκρηξη αρωματων και οχι μονο.. αυτο, για να δανειστω δικα σου λογια μιας και περιγραφουν το δικο σου ποστ
ονειρεμενες και με διαφορετικο αρωμα και οι 2 αλλες εκδοχες που ηδη διαβασα.. και σαφως περιμενουμε και τις υπολοιπες..

Thalassini είπε...

Καλημέρα leila μου. Σ'ευχαριστώ πολύ. Ενα κρασί είναι και το παραμύθι αυτό. Τα διαφορετικά αρώματα συνθέτουν και την ομορφιά του.
Ενα κρασί και η ζωή μας. Οι εμπειρίες και τα όνειρά μας.

Σ'ευχαριστώ πολύ που πέρασες από εδώ!

Adonios GK είπε...

Εντυπωσιακό!
Κερδίσατε άλλον έναν... αναγνώστη :)
Ελπίζω διαβάζοντας τα κείμενά σας να μάθω λίγο απο εσάς.
Καλώς σας βρήκα θαλασσινή...

Thalassini είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ Αντώνιε!
Καλώς ήρθες!

Unknown είπε...

re sy Marina exeis talento sto grapsimo!!!!! Auto to Aaax...htan ola ta lefta...:-)
Xairomai pou vrikes tropo na dioxeteuseis to talento sou mesa apo to blog kai na mporoume kai emeis na to thaumazoume!!!
Euge!!!!

hliaxtida είπε...

Mια ομορφη γλυκια ιστορια γεματη εικονες απο τον καθενα.
Συγχαρητηρια.

Thalassini είπε...

Ζωή, Ζωούλα μαρτυριάρα.. :p ! Eγραφα και στο Βέλγιο αλλά σταμάτησα. Το έφεραν έτσι βλέπεις τα γεγονότα... Τώρα πάλι είπα να βάλω πάλι πλώρη...! Σ'ευχαριστώ πολύ!!!! Να κανονίσουμε να τα πούμε! Σε φιλώ!

Thalassini είπε...

Ηλιαχτίδα μου, μικρή κατάθεση ψυχής ήταν και αυτή που όφειλα να την κάνω. Με αληθινά και αλληγορικά στοιχεία. Σαν ελάφρυνα λίγο η ψυχή μου. Σας ευχαριστώ όλους που μου δώσατε τη δύναμη και την έμπνευση.

Πολλά φιλιά!

βασίλης είπε...

Θαλασσινή μου, μεθυστική μόνο έτσι μπορώ να σε χαρακτηρίσω σήμερα. Το κείμενό σου δεν είναι παραμύθυι αλλά ένα πραγματικό ταξίδι στον κόσμο των αρωμάτων και των συναισθημάτων.
Το "μέλι στην καρδιά" έμοιαζε να ρουφάει και να κολλάει το ίδιο το ποστ.
"Την τρίτη γουλειά τη γεύτηκε από το στόμα της" είναι η ερωτική απελευθέρωση και ένωση ταυτόχρονα.
Αλλά και το τέλος με τα δύο μπουκάλια και ανάμεσα το σημείωμα με την παραίνεση -υπόσχεση, είναι υπέροχα έξυπνο, μια πρόκληση

Unknown είπε...

eipa na teleioso kai ego thn istoria sou me allo tropo....ligo anatreptikotero...:)

Thalassini είπε...

Βασίλη και εγώ "μέθυσα" μαζί σας μην νομίζεις. Και όπως έγραψα και πιο πάνω,σαν πιο ανάλφρη νοιώθω την ψυχή μου τώρα.

Να σε ξανευχαριστήσω μπορώ;

Mille merci !

A bientôt!

Thalassini είπε...

Ζωή, μιλάμε για πολύ ανατροπή....!
Αλλά αφού βρήκε την υγειά του στο Ελαφονήσι το δέχομαι!

Σ'ευχαριστώ σου απάντησα!

Φιλιά!

Unknown είπε...

e kapou eprepe na vrei thn ugeia tou kai aytos o talaiporos, 6.30 ores taksidi ekane...:)

Greca είπε...

"Μια στιγμή έσκυψε πάνω του ν’ ακούσει την καρδιά του και πετάχτηκε. Φοβήθηκε από αυτό που άκουσε πριν προλάβει καν να το νιώσει." πόσο αληθινό...
"υφάντρα της ψυχής μου" τι τρυφερό... αχ τι όμορφο κείμενο!! με συγκίνησες... σε φιλώ!

Thalassini είπε...

Greca μου, εσείς με συγκινήτε με τα σχόλιά σας και το πέρασμά σας από εδώ.

Απλά αυτό το blog μου έδωσε το πάτημα αν θέλεις να ξεδιπλώσω κάποια πράγματα που είχα μέσα μου καιρό τώρα!


Φιλιά Θαλασσινά με ολίγην Βιταμίνη C !

nandia masoura είπε...

thalassini mou, να βαλεις πλώρη και να γράφεις, εισαι αστέρι. Καλλιεργησε το οσο μπορείς
Α, Θαλασσινη ειμαστε το ιδιο ζώδιο, παρ ότι δεν ασχολούμαι καθόλου μ αυτά, αλλά το ειδα προ ολίγου στο..βιογραφικό.
ritsmas

βασίλης είπε...

Διάβασα και τη συνέχεια από το zoaki και με ενθουσίασε. Αισθάνομαι όμως ό,τι το δικό της τέλος είναι μια αρχή (όπως και κάθε τέλος). Μπορεί να το ξεκινήσει. Αντε περιμένω της ειρήνης και της τρελοφαντασμένης

Thalassini είπε...

Καλημέρα Ritsmas Νάντια! Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Ειδικά από εσένα μετράει!
Να το καλλιεργήσω λέω και εγώ.Μια που το ξεκίνησηα , λέω να μην το ξαναφήσω!

Θα σε επισκεφθώ σύντομα ... πάλι!

Την θαλασσινή μου καλημέρα!

νατασσΆκι είπε...

Πολύ όμορφο, Θαλασσινή μου
(τώρα κατάφερα να το διαβάσω...)
Γράφεις πολύ όμορφα, μην τ' αφήσεις!

Καλώς σε βρήκα κι εδώ, θα τα λέμε! :)))

purple είπε...

τοσο ομορφο και τοσο τρυφερο οσο ενα παραμυθι...

Thalassini είπε...

@ Καλή μου συμπατριώτισσα! Σ'ευχαριστώ και σε καλωσορίζω στο σπιτικό μου!

Θα τα λέμε αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

@Μενεξεδένια χαίρομαι που σου άρεσε! Και εσύ γράφεις πολύ ωραία.

Την καλημέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό , απλά εξαιρετικό , τρυφερό και ανθρώπινο ...αφήνει ελπίδα στο τέλος και αυτό μου αρέσει πολύ...

Μπράβο γλυκιά θαλασσινή μου ...έγραψες υπέροχα!!!

Πάω να διαβάσω το Ζοάκι και τον Βασίλη και μετά θα δω πως θα ανταποκριθώ...στην πρόσκληση.
Καλή σου μέρα !

Thalassini είπε...

Καλή μου τρελοφαντασμένη χαίρομαι που σου άρεσε! Η Ζωή και ο Βασίλης έχουν γράψει μοναδικά κομμάτια!Ετσι νομίζω θα είναι και το δικό σου!


φιλάκια!