20/8/07

" ΜΕΛΙΑΣΤΟ"



-Θα ήθελα τα πιστωτικά τιμολόγια του Ιουλίου να τα έχω αύριο στο γραφείο μου για έλεγχο κύριε Φωκά. Καλώς ήρθατε.
-Βεβαίως. Ευχαριστώ.
……………
Πρώτη μέρα στο γραφείο μετά από διακοπές. Πρώτα η βίαιη επαναφορά στην τάξη και μετά το καλημέρα. Πρώτα η δουλειά πάντα . Εκκρεμότητες, τηλέφωνα, χαρτιά που πέφτουν, φασαρία γραφείου παντού. Δίψασε. Βγήκε έξω για τσιγάρο και καφέ. Πικρός ο καφές. Ο καπνός δεν κατέβαινε. Τακτοποίησε σε ένα φάκελο και τα τελευταία τιμολόγια και έφυγε.

Τουλάχιστον είναι από τους τυχερούς και βλέπει θάλασσα από το σπίτι. Κάθεται στο μπαλκόνι και προσπαθεί να ανασυντάξει τις σκέψεις του. Απότομη ήταν η επιστροφή. Ανοίγει ένα μπουκάλι κρασί. «Μελιαστό» του Σπυρόπουλου. Τώρα πρώτα το όνειρο.

Περπατά στον δρόμο που χάραξε η Σελήνη στη θάλασσα. Και που θα τον βγάλει; Που αλλού εκεί που τον βγάζει πάντα. Στον κήπο της. Πάνε τρεις μέρες που έπιναν αυτό το κρασί στη βεράντα με τα γιασεμιά. Διαβάζει τη περιγραφή στο μπουκάλι:

“Έντονο τριανταφυλλένιο άρωμα. Το χρώμα του, ελκυστικό, λαμπερό ρόδινο ενώ στο άρωμά του διακρίνεται το χαρακτηριστικό της ποικιλίας τριαντάφυλλο, αλλά και γλυκά αρώματα φράουλας, άγριων βατόμουρων. Στο στόμα λεπτό, ισορροπημένο με ευχάριστη, καραμελένια επίγευση.”

Τότε μόνο συνειδητοποίησε ότι η περιγραφή του θύμιζε εκείνη. Τα μάγουλά της είχαν ένα φυσικό, απαλό τριανταφυλλί χρώμα. Τα χείλη της ρόδινα και αυτά .Το πρώτο και τελευταίο φιλί, του άφησε μια γεύση καμμένης καραμέλας. Είχε γυρισμένη την πλάτη στο κήπο με τα ρόδα. Έκανε ν’αγγίξει τα μαλλιά της… Σκούρα καστανά με ζεστές ανταύγειες. Κάηκε. Κατηφόρισε προς τη θάλασσα. Το καράβι που θα τον μετέφερε στην Αθήνα θα έφτανε σε δυο ώρες.

Όνειρο καλοκαιρινό ήταν και πέρασε; Αποκλείεται. Έχει ακόμα τη γεύση του φιλιού της στα χείλη. Το πουκάμισό του είναι ακόμα νοτισμένο από το άρωμά των φρεσκολουσμένων μαλλιών της. Μια στιγμή έσκυψε πάνω του ν’ ακούσει την καρδιά του και πετάχτηκε. Φοβήθηκε από αυτό που άκουσε πριν προλάβει καν να το νιώσει. Φοβήθηκε και αυτός.


Και τώρα τι; Μ’ένα «Μελιαστό» θα τη βγάζει κάθε απόγευμα στο μπαλκόνι; Θα ξαναζεί το όνειρό του στην καμπύλη του ποτηριού; Όχι. Η όλα ή τίποτα. Θα πάει το Σαββατοκύριακο να τη βρει. Να τελειώσουν το μπουκάλι που άφησαν στη μέση.

12 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Α, γειά σου....δεν είναι να μένει τίποτε στη μέση, τίποτε για αύριο...
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!

Γλαρένιες αγκαλιές

Thalassini είπε...

Α, καλώς την...Οτι είναι μένει μισό, πάντα θα μας σιγοκαίει σαν το σαράκι... Οπότε παίρνουμε κουράγιο και βουτάμε στα βαθειά. Η το συνεχίζουμε το ταξίδι ή το σταματάμε.

Το σημερινό post είναι εμπνευσμένο από αυτούς που έχουν γυρίσει στη δουλειά αλλά νοητά είναι αλλού!
Το κρασί πάντως είναι πολύ καλό στο προτείνω!

Θαλασσινές αγκαλιές!

leila είπε...

Μηπως οι διαφημιστες να επαιρναν κανα μαθημα απο σενα μπας και καλυτερευσει το εργο τους..
Η εμπνευση εμπευση.. το αποτελεσμα ομως ειναι τελειο.. η αλλιως πως απο κατι κοινοτυπο βγηκε κατι πολυ καλο!!
Φιλια!

Thalassini είπε...

Λες...? Υπάρχουν όμως μερικές διαφημίσεις που σε ταξιδεύουν...

Σ'ευχαριστώ πολύ Leila και σου προτείνω και σένα μια και ασχολείσαι και με τη μαγειρική (η 2η μεγάλη μου αγάπη) να το δοκιμάσεις το κρασάκι αυτό.
Και σε περίπτωση που αναρωτηθεί κάποιος, οχι δεν παίρνω ποσοστά από τις πωλήσεις!

Φιλιά Πολλά!

Unknown είπε...

ego leo na fugo me ton k. Foka gia to nisi....:o

Thalassini είπε...

Χμμμ! Και θα μας αφήσεις μόνες;Εγώ λέω να μαζευτούμε με την Κατ.& ΣΙΑ
και να το πιούμε παρέα....!Εγώ έχω μόνιμα ένα στο ψυγείο!

Φιλιά πολλά!

Greca είπε...

Απορία..αντέχει μέχρι το Σ/Κ??? δυο ώρες δεν είναι μακριά? δεν είναι ότι το αφήνεις στη μέση...όχι ότι θα χαλάσει το κρασί... ή ότι θα "αλλάξει" εκείνη... να μωρέ... αφού η καρδιά τον πάει εκεί... τι το παλεύει? να πάει... να την αρπάξει και να της δώσει ένα φιλί στο στόμα... στο στόμα που ακόμα έχει τη γεύση του Μελιαστού... τι σκτ παλεύει με τα τιμολόγια? καλησπέρες!

Thalassini είπε...

Greca μου νομίζω οτι έχει ήδη πάει στη Ραφήνα και έχει βγάλει εισητήριο ;) !
Νομίζω οτι έκανε καλά που έφυγε. Από απόσταση εκτιμάς καλύτερα κάποιες καταστάσεις.Ωριμάζουν και αυτές σαν το κρασί.Βλέπεις αν αξίζει το κόπο να κυνηγήσεις το όνειρο. Θα μου πείς το να κυνηγάμε τα όνειρά μας πάντα έχει αξία.Και όταν αυτά πραγματοποιθούν θα έρθουν και άλλα.
Οσο για τα τιμολόγια, τι να κάνει ο παντέρμος! Πρέπει να ζήσει και αυτός. Και αν έχει υποχρεώσεις, οικογένεια; Να τα εγκαταλείψει για ένα όνειρο που μπορεί να αποδειχθεί άπιαστο; Θέλω να πιστεύω οτι ο κύριος Φωκάς θα είναι κύριος! Προς το παρόν ας ζήσει το μελιαστό του όνειρο μέσα από τις γραμμές αυτού του παραμυθιού!

Μελιαστή καληνύχτα και σε σένα!

Greca είπε...

έτσι τον θέλω! έτοιμο!!! εξάλλου πόσο απέχει το Σ/Κ... μέχρι να το σκεφτείς έφτασε! καλά άντε επειδή μόλις γύρισε ας μείνει λίγο ακόμα με τα τιμολόγια... και καλύτερα να ζεις με ένα "κρίμα και ας..." παρά με ένα "γμτ και αν..." ;) μα κύριος είναι έτσι και αλλιώς... και μόνο που έβγαλε εισιτήριο... και μόνο που αναπολεί τις στιγμές και θέλει να γυρίσει πίσω... και μόνο που όλα του τη θυμίζουν και δεν ντρέπεται να το παραδεχτεί... καλό βραδάκι!!!

βασίλης είπε...

Εύχομαι τα Σαββατοκύριακα να είναι περισσότερα και μελιαστά να είναι τα φιλιά του καλού σου. Μου θύμισε το κείμενο αυτό την Ειρήνη κατά ένα παράξενο λόγο αλλά και μένα. Πόσο μοιάζουμε σ αυτή τη γιετονιά τελικά...

Thalassini είπε...

Καλή μου Greca νομίζω οτι ο κύριος Φωκάς είναι οκ. Και μπράβο του που παραδέχεται υα συναισθήματαά του και είναι έτοιμος να παλέψει για αυτά ή τουλάχιστον να τα εξερευνήσει. Νομίζω οτι τα συναισθήματα πρέπει να τα παραδεχόμαστε ακόμα και αν δεν είναι τα πρέποντα! Νομίζω η παραδοχή τα ξορκίζει!

Σ'ευχαριστώ πολύ που ξαναπέρασες!
Καλημέρα!

Thalassini είπε...

Μου άρεσε αυτή η ιστορία Βασίλη δεν ξέρω... τα δάχτυλα πήγαιναν μόνα τους στο πληκτρολόγιο χωρίς να σκεφτούν πρώτα. Χαίρομαι που αν και νέα στην blogoσφαίρα, βρήκα σε πολλούς ένα κομμάτι από μένα. Χαίρομαι που βρήκα ονειροπόλους συνοδοιπόρους στο όνειρο! Στην ίδια θάλασσα αρμενίζουμε όλοι ε;
Σ'ευχαριστώ συνοδοιπόρε Βασίλη για τις ευχές και σου τις αναταποδίδω από καρδιάς!

Δροσερή θαλασσινή καλημέρα!