Και αν το πάρει το ποτάμι....

-Μην με σπρώχνεις θα το ρίξεις.
-Δεν πειράζει θα σου πάρω άλλο.
-Δεν θέλω άλλο, αυτό είναι το δικό μου παραμύθι. Κάθε σελίδα και μια ανάσα, κάθε λέξη και ένας ήχος.Δεν θέλω άλλο σου λέω!
-Και τι νομίζεις οτι θα περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου με ένα και μόνο παραμύθι; Γελιέσαι.Και αν σου πέσει, ευκαιρία να ξεκινήσεις καινούριο.Οπως το θες,με άλλους ήρωες, σε άλλο κόσμο, εντελώς διαφορετικό από τον προηγούμενο.
-Και γιατί να θέλω καινούριο; Μια χαρά είναι και αυτό.Είναι όλα όπως τα θέλω, και οι άνθρωποι και ο κόσμος, όλα. Δεν θέλω να αλλάξω τίποτα.... Φοβάμαι...
-Τι φοβάσαι; Μην χάσεις το βολεψιά σου, αυτό φοβάσαι;Μικρέ ανόητε!Από το πολύ διάβασμα θα το βαρεθείς, οι σελίδες θα κιτρινίσουν από τα φευγαλέα αγγίγματα και θα διπλώσουν. Κράτα το μύνημά του και ρίξτο στο ποτάμι... να το πάει μακριά, να το διαβάσουν και άλλοι.
-Και εγώ;
-Εσύ, πάντα εσύ... μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι.Τα θέλεις όλα δικά σου! Να μάθεις να μοιράζεσαι.Το δικό σου παραμύθι μπορεί να ανακουφίσει και κάποιον άλλον,να ταυτιστεί μαζί του,να ταξιδέψει. Για αυτό λοιπόν μη φοβάσαι καλέ μου. Υπομονή να έχεις. Να, δες το νερό πόσο δυνατό είναι; Τον μεγάλο βράχο απέναντι τον σμίλεψε με υπομονή μεχρί να γίνει πέτρα, βοτσαλάκι στα χέρια σου. Ολα είναι ένας κύκλος, ένα παραμύθι μέσα σέ ένα άλλο και όλα μαζί κεφάλαια από το βιβλίο της ζωής σου. Γιαυτό σου λέω μικρό μου, μην το φοβάσαι το ποτάμι.... Οτι ρίξεις μέσα κάποια στιγμή θα στο ξαναφέρει. Θα το αποθέσει απαλά στη καρδιά σου.Στο χέρι σου είναι αν θα το ξαναξεφυλλίσεις....